Η μεθοδολογία του πολιτιστικού προγράμματος

Αξιοποιήθηκαν στοιχεία της ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας με τη χρήση της μεθόδου project, της θεωρίας της αισθητικής ανταπόκρισης των λογοτεχνικών κειμένων κατά τη διάρκεια του μαθήματος αλλά και κατά τη διάρκεια των ωρών του πολιτιστικού προγράμματος. Σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε με πάρα-πάρα πολύ κόπο το όλο εγχείρημα, βασισμένοι και σε μια νεότερη διδακτική θεωρία, τη θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης του Gardner. Έτσι, καλλιεργήσαμε τους εξής τύπους νοημοσύνης των παιδιών:

Γλωσσική νοημοσύνη: με την ανάγνωση, ακρόαση, αφήγηση λογοτεχνικών κειμένων, με το διάλογο που αναπτύχθηκε τόσο μεταξύ των εκπαιδευτικών και των μαθητών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα όσο και μεταξύ των μελών της ομάδας. Επιπλέον, καλλιεργήθηκε το γλωσσικό αίσθημα των παιδιών μέσα από την παραγωγή του γραπτού λόγου, και συγκεκριμένα με το δημιουργικό γράψιμο (creative writing).

Λογικομαθηματική νοημοσύνη: Τα μέλη των ομάδων διαμόρφωσαν συλλογισμούς και υποθέσεις για την υλοποίηση των κειμενικών ιστοριών και τη σύνταξη των λεγομένων τους.

Μουσική νοημοσύνη: Συνδέσαμε τη δημιουργική γραφή σαν είδος κειμένου με το τραγούδι. Οι μαθητές και οι μαθήτριες του προγράμματος τραγούδησαν το Σπασμένο καράβι του Γιάννη Σκαρίμπα και το συνέδεσαν με δραματοποίηση σχετική με τη θεματική της θάλασσας.

 

 

 

Χωρική νοημοσύνη: Οι μαθητές κατασκεύασαν και συμπλήρωσαν ερωτηματολόγιο, που αφορούσε στις φάσεις εξέλιξης του προγράμματος.

Σωματική-κιναισθητική νοημοσύνη: Οι μαθητές βίωσαν καταστάσεις μέσα από τα παιχνίδια ρόλων, βιωματικές ασκήσεις και σκηνές δραματοποίησης από λογοτεχνικά έργα, όπως ο Μικρός Πρίγκιπας.

Διαπροσωπική νοημοσύνη: Εφαρμόσθηκε η ομαδοσυνεργατική διδασκαλία μέσα από τη χρήση ενεργών ρόλων, που δόθηκαν ξεχωριστά σε κάθε μαθητή. Επίσης, μέσα στα πλαίσια των ομάδων, αναπτύχθηκαν δυναμικές συνεργασίας και μερικές φορές διαφωνίας μεταξύ των μελών αλλά και και σχέσεις αλληλεξάρτησης σύμφωνα με τη ζώνη της επικείμενης ανάπτυξης (Vygotsky). Eπιπλέον, οι μαθητές επιδόθηκαν σε μια αναθεώρηση του γραπτού τους κειμένου (revision), σύμφωνα με τις αρχές της κειμενοκεντρικής προσέγγισης αλλά και του επικοινωνιακού μοντέλου διδασκαλίας, κατά το οποίο δίνεται μια ισοδύναμη ανάπτυξη τόσο του προφορικού όσο και του γραπτού λόγου και   αναπτύσσεται  τόσο το γλωσσικό συναίσθημα των παιδιών  αλλά και η γλωσσική κατάκτηση (language acquisition) μέσα από την παραγωγή κειμένων.

Ενδοπροσωπική νοημοσύνη: Οι μαθητές και οι μαθήτριες παρήγαν ένα προσωπικό project, που αφορούσε άλλοτε στο παραμύθι και άλλοτε στη συγγραφή μιας καθεαυτής κειμενικής ιστορίας με άξονα τη δημιουργική γραφή. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του προγράμματος τα παιδιά προέβησαν σε μια μεταγνωστική αξιολόγηση του τύπου: τι έκανα λάθος, τι θα μπορούσα να κάνω καλύτερα, πώς θα μπορούσα  να βελτιώσω τη σχέση με τα άλλα μέλη της ομάδας και πώς θα μπορούσα να εργασθώ προς αυτή την κατεύθυνση αποτελεσματικότερα και αποδοτικότερα.

Νατουραλιστική νοημοσύνη: Μέσα από το πρόγραμμα, καλλιεργήθηκαν, σύμφωνα με την ταξινομία του Bloom αλλά και του Gagne ψυχοκιναισθητικοί στόχοι. Τα παιδιά ζωγράφισαν και αποτύπωσαν σκηνές από τα λογοτεχνικά έργα και βίωσαν συναισθήματα μέσα από το αυτόματο θέατρο και το θεατρικό παιχνίδι.

Είναι αυτονόητο ότι σε ένα τέτοιο  διδακτικό σχεδιασμό κινηθήκαμε ολιστικά μέσα από την καλλιέργεια, τη συνειδητή καλλιέργεια των πολλαπλών  πλευρών νοημοσύνης καθόλη τη διάρκεια του πολιτιστικού προγράμματος.

                                                                                                 Εκ μέρους της παιδαγωγικής ομάδας

                                                                                                                             Μαρία Αργύρη

H  τελική αξιολόγηση του προγράμματος από τους ίδιους τους μαθητές

Οι εντυπώσεις μου ήταν φανταστικές. Πέρασα τέλεια. Το μόνο που με ενόχλησε ήταν η σύνθεση της ομάδας που είχα πάει. Μερικές φορές δεν συνεργαστήκαμε όσο έπρεπε. Παρόλα αυτά περάσαμε πολύ ωραία και οι επισκέψεις στα μουσεία μας έμαθαν πολλά πράγμτα.

Εβελίνα Τ. Α5

Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς συμμετείχαμε σ΄ ένα πρόγραμμα στο οποίο χωριστήκαμε και φτιάξαμε τις δικές μας ομάδες. Μ΄άρεσε πολύ που στην κάθε ομάδα το παιδί είχε και ένα ρόλο. Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε σκηνές, όπως ο Μικρός Πρίγκιπας. Επισκεφθήκαμε πολλά μουσεία για να γνωρίσουμε πολλά από το παρελθόν της χώρας μας. Επίσης, κάναμε πολλές εκδρομές στις οποίες διασκεδάσαμε και γνωρίσαμε πολλούς και διαφορετικούς τόπους. Τέλος, μ΄άρεσαν πολύ οι συγκεντρώσεις και τα παιχνίδια που κάναμε όλοι μαζί στο σχολείο.
Γιώργος Φ.

Όταν ξεκίνησε η σχολική χρονιά η φιλόλογος της τάξης μας, μάς ανακοίνωσε ότι θα φτιάξουμε ένα λογοτεχνικό πρόγραμμα. Η ονομασία του προγράμματος ήταν Ονειροπαγίδα. Από τότε συναντιόμασταν κάθε Πέμπτη και εργαζόμασταν κατά ομάδες. Το πρόγραμμά μας μετά από προσπάθεια έγινε το καλύτερο. Κάθε μέρα ήταν ξεχωριστή. Εκεί ζωγραφίζαμε, χορεύαμε, τραγουδούσαμε και πάνω απ΄όλα συνεργαζόμασταν. Με το πρόγραμμα διοργανώσαμε εκδρομές σε μουσεία, εκδηλώσεις στο θέατρο Παπαδημητρίου και άλλα ωραία και διασκεδαστικά πράγματα. Μέσα από το πρόγραμμα καταφέραμε να μάθουμε καλύτερα πράγματα, να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας, να κάνουμε φίλους και πάνω απ΄όλα να γίνουμε αγαπημένοι! Πέρασα πολύ ωραία κατά τη διάρκεια του προγράμματος και θα ήθελα να το συνεχίσουμε και του χρόνου. Εννοείται με τις ίδιες καθηγήτριες.

Ιωάννα Τ.

Οι εντυπώσεις μας για το πρόγραμμα οι περισσότερες είναι θετικές. Στην αρχή, κατά τη γνώμη μου, πίστευα πως θα ήταν βαρετό αλλά χαίρομαι που συμμετείχαμε, παίξαμε, ζωγραφίσαμε, αυτοσχεδιάσαμε, γράψαμε μια ιστορία η κάθε ομάδα και περάσαμε πολύ καλά.

Μαρία Τ.

Όταν πρωτάκουσα την ιδέα για το πρόγραμμα δημιουργικής γραφής, ενθουσιάστηκα τόσο πολύ, που ήθελα να συμμετάσχω σ΄αυτό. Η χαρά και ο ενθουσιασμός συνεχίστηκαν καθ΄όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Υπήρξαν φανταστικές στιγμές, όπως όταν κάναμε θεατρικές δραστηριότητες. Υπήρξαν και δυσάρεστες στιγμές, όταν μερικές φορές δεν καταφέραμε να συνεργαστούμε.

Λουκία Τ.

Ξεκινήσαμε τη σχολική χρονιά με άγχος. Όμως στην πορεία το άγχος μας έφυγε και αναπτύξαμε νέες φιλίες. Μετά από λίγο καιρό δημιουργήσαμε όλοι μαζί την Oνειροπαγίδα. Κάθε Πέμπτη μαζευόμασταν όλοι μαζί αγόρια και κορίτσια. Επισκεφθήκαμε πολλά μουσεία. Σε όλες τις συναντήσεις μας περνούσαμε τέλεια. Κάθε φορά δημιουργούσαμε και γράφαμε μια συναρπαστική ιστορία. Χωρισμένοι σε ομάδες δημιουργήσαμε. Στην ομάδα μας υπήρχε συνεργασία αλλά αρχικά διαφωνήσαμε λίγο για τ΄όνομά της. Τελικά, αυτή τη χρονιά πέρασα τέλεια, αν εξαιρέσουμε τις εξετάσεις.
Πέτρος Σ.

Η τελική γιορτή...

Στον παρακάτω σύνδεσμο, παιδιά, μπορείτε να δείτε το τελικό video της σχολικής γιορτής. Φέτος ήχησε το τελευταίο κουδούνι της σχολικής χρονιάς με την παρουσίαση όλων των σχολικών προγραμμάτων. Μια έκθεση ζωγραφικής με καταπληκτικά γραμμικά και ελεύθερα  σχέδια και με εξαιρετική δουλειά στην ώρα του καλλιτεχνικού μαθήματος, μια παράσταση της Ελένης, της τραγωδίας του Ευριπίδη μέσα από σύγχρονη αναφορά και σύνδεσή της με τις βιωματικές αναπαραστάσεις των μαθητών με σχετική αναφορά σε τραγούδια και άλλα πολλά.  Η παρουσίαση της Ονειροπαγίδας ήταν εκεί. Με ένα video, που αφορούσε ολόκληρη τη εργασία σας, που έγινε μέσα και έξω από την τάξη με τις δραστηριότητες όλης της σχολικής χρονιάς. Δημιουργική γραφή, χειροτεχνικές κατασκευές, κατασκευή κολάζ, επισκέψεις σε μουσεία, θεατρικό παιχνίδι και βιωματικές ασκήσεις, επίσκεψη ηθοποιού στο σχολείο και πολλές άλλες ποικίλες δραστηριότητες.   Μέσα από το πρόγραμμα πραγματοποιήθηκε η σύνδεση της φαντασίας με τη μυθοπλασία αλλά το κέφι και η χαρά για ολόκληρη τη σχολική χρονιά. Ήσασταν, παιδιά, για μια ολόκληρη χρονιά ψυχή τε και σώματι εκεί. Πιστοί στο ραντεβού μας κάθε Πέμπτη με νέες ιδέες κάθε φορά, με διάθεση και μεράκι για δημιουργία, με πολύ κόπο  κτίσαμε μια νέα προσπάθεια, που αφορούσε σε μια διαφορετική προσέγγιση του λογοτεχνικού μαθήματος.

Πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο για να απολαύσετε ολόκληρο το video με την εργασία σας καθόλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Ελπίζω και όσα παιδιά δεν μπορούσατε να έλθετε εκεί να  βρείτε το σχετικό video ενδιαφέρον.

                                                   

                                        http://www.youtube.com/watch?v=SEIMguACxDQ

                                                                                                                              Η παιδαγωγική ομάδα

Λίγα λόγια για τις δραστηριότητες στο Μουσείο...

 Το μουσείο είναι ένας μοναδικός μαγευτικός χώρος μιας απροσδόκητης γνωστικής διαδικασίας, καθώς με τη συγκεντρωμένη εμπειρία  συσχετίζονται γόνιμα παρελθόν και παρόν και προβάλλεται η συνάντηση του συλλογισμού και της πράξης.O εμπλουτισμός των βιωματικών παραστάσεων των παιδιών είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στην προώθηση της νοητικής ανάπτυξης τους, αλλά δεν είναι από μόνος του ικανός να προωθήσει την ανάπτυξή τους, αν δεν συνδέεται με κατάλληλα επιλεγμένη εκπαιδευτική καθοδήγηση που, μεταξύ άλλων, λαμβάνει υπόψη τις προηγούμενες παραστάσεις, τις γνώσεις, τα ενδιαφέροντα και τη ζώνη της επικείμενης ανάπτυξης.

 Για την υλοποίηση του προαναφερθέντος θεωρητικού πλαισίου κρίθηκε απαραίτητη η εφαρμογή των εξής παιδαγωγικών τεχνικών:

 ·     ανάπτυξη αλληλεπίδρασης μεταξύ των μελών της ομάδας

·      εξατομίκευση  και προσαρμογή στις ιδιαίτερες συνθήκες της συγκεκριμένης ομάδας-τάξης

·      δημιουργία επικοινωνιακών συνθηκών/περιβάλλοντος

·      η κινητοποίηση και η ψυχολογική ενθάρρυνση των παιδιών

·      έμφαση στη βελτίωση του προφορικού παρά του γραπτού λόγου

·      αξιοποίηση προαναφερθεισών γνώσεων από το μάθημα της ιστορίας. Έτσι, οι μαθητές ανακάλεσαν στοιχεία από την ιστορία και έννοιες, όπως κυκλαδικός και μυκηναϊκός πολιτισμός και τις συνέδεσαν με τη θέαση των πολιτιστικών ευρημάτων του μουσείου.

                                                                                                                        

                                                                                                                                 Η παιδαγωγική ομάδα

Eπίσκεψη της πολιτιστικής ομάδας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας

Η ομάδα μας επισκέφθηκε σήμερα το Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας. Περιηγηθήκαμε στη μεγάλη αίθουσα του μουσείου και είδαμε από κοντά εργαλεία της παλαιολιθικής περιόδου. Η κεραμεική της περιόδου είναι χειροποίητη. Είδαμε κλειστά σφαιρικά αγγεία με κατακόρυφους λαιμούς, κύπελλα με διχαλωτή λαβή.Από τους πιο ενδιαφέροντες οικισμούς ήταν αυτός της Μάνικας που βρίσκεται πολύ κοντά στη Χαλκίδα, στο δρόμο Χαλκίδας- Ψαχνών. Τα ευρήματα της Μάνικας δείχνουν επαφές και σχέσεις με τις Κυκλάδες (Σύρο, Νάξο), την Πελοπόννησο αλλά και την Ανατολή. Τα μικροσκοπικά αγγεία χρησίμευαν ως χρωματοθήκες για την τελετουργική αναχωρήσει. Αυτά και άλλα πολλά είδαμε και θαυμάσαμε στο μουσείο.

Μέσα στο Μουσείο...                                       Στην έξοδο του μουσείου και γράφοντας
                                                                           τις εντυπώσεις ...

                                       Δημιουργώντας από πηλό ένα κυκλαδικό ειδώλιο...




Έξω στο μουσείο καθίσαμε και επιδοθήκαμε σε παιχνίδια καλλιτεχνικών και χειροτεχνικών κατασκευών. Ζωγραφίσαμε κυκλαδικές παραστάσεις και κατασκευάσαμε από πηλό μικρά κυκλαδικά ειδώλια. Δουλέψαμε με τα χέρια τον πηλό για να ζεσταθεί και να μαλακώσει, τον πλάσαμε και δώσαμε του σχήμα του κυκλαδικού ειδωλίου. Με μια οδοντογλυφίδα χαράξαμε πάνω του τις λεπτομέρειες και τα χαρακτηριστικά του προσώπου.

Από την περιήγησή μας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας. Ένα ταξίδι στον Κυκλαδικό πολιτισμό με αφορμή τα εκθέματα του Μουσείου...

Kυκλαδικός πολιτισμός

View more presentations from maria.arg1.

Σχετικά με τη μεθοδολογία του πολιτιστικού προγράμματος...

Επειδή ο συνδυασμός της θεωρίας με την πράξη της διδασκαλίας πολλές φορές φαντάζει δύσκολος και απραγματοποίητος κάθε φορά, προσπαθήσαμε μέσα από την υλοποίηση του συγκεκριμένου πολιτιστικού προγράμματος να συνδυάσουμε και τις δύο πλευρές διδασκαλίας. Πολλές φορές στην πράξη της διδασκαλίας, οι ίδιες οι θεωρίες πεθαίνουν και αρκετές φορές παραμένουν ανεφάρμοστες. Όταν όμως πρόκειται για μια δημιουργική  συνάντηση της φαντασίας με τη μυθοπλασία, στηριγμένοι στη θεωρία και όχι στη διαίσθηση, τότε οι ιδέες των παιδιών μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά και να προκύψουν εργασίες πέρα από το παραδοσιακό δασκαλοκεντρικό πρότυπο διδασκαλίας. Εμείς σαν ομάδα είμαστε και θα είμαστε πάντα ανοικτοί σε μια καλοπροαίρετη ανοικτή δημόσια κριτική, που αφορά αποκλειστικά και μόνο στη δουλειά των παιδιών, που έγινε, γίνεται με παρά πολύ κόπο και προσπάθεια καθόλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.

Εκ μέρους της παιδαγωγικής ομάδας

Μαρία Αργύρη

Χαλίλ Γκιμπράν Για τα παιδιά

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες
Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Άς χαροποιεί τον τοξοτή ο κομπασμός του
Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.”

Eβδομάδα Μαθητικής Καλλιτεχνικής Έκφρασης και Δημιουργίας...

Oλοκληρώθηκε η Εβδομάδα Μαθητικής Καλλιτεχνικής Έκφρασης και Δημιουργίας, που διοργανώθηκε  στο θέατρο Παπαδημητρίου (30 Απριλίου- 2 Mαΐου). Το σχολείο παρουσίασε την προσπάθεια του πολιτιστικού προγράμματος της Ονειροπαγίδας που είχε καταβάλλει με πολύ κέφι αλλά και κόπο κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Παρόλο που δεν εισέπραξε ένα θερμό χειροκρότημα στην αρχή, παρόλες τις δυσκολίες που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της παράστασης, το αυτοσχέδιο θέατρο και η έκθεση των μαθητών και μαθητριών μπροστά σε άγνωστο γι΄αυτούς κοινό φαίνεται ότι τους δυσκόλεψε. Παρόλα αυτά και μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες τα παιδιά προσπάθησαν να δώσουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Οι μαθητές και οι μαθήτριες, που έλαβαν μέρος, ρωτήθηκαν την επόμενη μέρα για το πώς βίωσαν το όλο εγχείρημα.

Σας παρουσιάζουμε κάποιες μαρτυρίες, όπως τις διαμορφώνουν πάντα με γραπτό κείμενο τα παιδιά...

Η αλήθεια είναι ότι, όταν ήλθε η ώρα να βγω  στη σκηνή, ένιωσα μεγάλο άγχος, γιατί δεν ήξερα εγώ και η παρτενέρ μου, αν θα καταφέρναμε να κάνουμε το κοινό που μας παρακολουθούσε να γελάσει. Ίσως το θεατρικό σκετς να μην εξελίχθηκε έτσι όπως θα θέλαμε αλλά πιστεύω ότι κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Το βίντεο πριν το θεατρικό ήταν ωραίο, γιατί έδειχνε όλες  τις δραστηριότητες του προγράμματος καθόλη τη διάρκεια της σχολικής μας χρονιάς μέσα από τη συνοδεία μουσικής. Το αγαπημένο μου κομμάτι ήταν όταν χορεύαμε τις Όρνιθες του Αριστοφάνη.
Μαρία Χ., Α5

Στο θέατρο Παπαδημητρίου περάσαμε ωραία. Είδαμε και παραστάσεις από όλα σχολεία που ήταν πολύ ωραίες. Διασκεδάσαμε επίσης με το δικό μας σχολείο που έκανε μια παρουσίαση και ένα σκετσάκι. Παρόλο που τα παιδιά αυτοσχεδίασαν στη σκηνή, έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Το αρνητικό σημείο ήταν ότι δεν ακούγονταν πολύ και είχαν απίστευτο άγχος, που φάνηκε στη σκηνή.

Μαριάννα Χ.

Στην αρχή δεν είχα καθόλου άγχος, αντιθέτως ήμουν πολύ χαρούμενη. Όταν όμως ήλθε η ώρα να παρουσιάσω τη δική μου δουλειά αγχώθηκα υπερβολικά. Στο σκετς νομίζω ότι ήμασταν πολύ καλοί αν και δε γέλασε κανείς. Αν ξαναγίνει κάτι παρόμοιο θα ήθελα να το ευχαριστηθώ, αλλά θα γίνει αυτό, αν δεν έχω άγχος.

Λουκία Τ.

Στο θέατρο Παπαδημητρίου παρακολουθήσαμε εργασίες παιδιών από διάφορα σχολεία, αγχωθήκαμε όμως με τις ατάκες μας. Το θεατρικό έργο του Γυμνασίου του Αλιβερίου μ΄άρεσε πολύ.

Μαρία Φ.

Περάσαμε πολύ ωραία! Στην αρχή ακούσαμε τη χορωδία και είδαμε παραδοσιακούς χορούς. Το σκετς μας ήταν αστείο. Είδαμε και το βίντεο με τις δραστηριότητες όλης της σχολικής χρονιάς κατά τη διάρκεια του προγράμματος. Ήταν αστείο, συγκινητικό αλλά και μεγάλο σε διάρκεια. Το θεατρικό έργο από την ομάδα του Αλιβερίου ήταν εξαίσιο. Περάσαμε φανταστικά!!!

Νίκος Σ.

Η όλη παρουσίαση μπροστά στο κοινό με άγχωσε, το σκετς θα μ΄άρεσε περισσότερο, αν οι πρωταγωνιστές έλεγαν τα λόγια τους με πιο δυνατή φωνή. Μερικές από τις ατάκες λίγο με μπέρδεψαν, αλλά περισσότερο μ΄άρεσε το θεατρικό έργο του Γυμνασίου Αλιβερίου.

Μαρία Τ.

Και για να αποκατασταθεί, μετά τα σχόλια των μαθητών, πλήρως η αντικειμενική αλήθεια των πραγμάτων, το κοινό χειροκρότησε την παρουσίαση των παιδιών, μετά από την παρέμβαση εμής της ιδίας και την ενημέρωση ότι αυτό που παρακολούθησαν οι θεατές ήταν  ένα σκετς με αυτοσχεδιασμό σύμφωνα με τις τεχνικές του αυτόματου θεάτρου που είχε εφαρμοσθεί και στο πολιτιστικό πρόγραμμα και φαίνεται και από προηγούμενες αναρτήσεις στο συγκεκριμένο ιστότοπο. Αυτή η τεχνική επειδή ήταν νέα, ξένισε αρχικά το ακροατήριο, μετά όμως από την παραπάνω διευκρίνιση η προσπάθεια των παιδιών επιδοκιμάσθηκε και χειροκροτήθηκε, γιατί ήταν γι΄αυτά ένας πραγματικός άθλος. Και τα ίδια τα παιδιά, όπως φάνηκε και από τη συζήτηση που ακολούθησε την επόμενη μέρα στην τάξη, τη χάρηκαν τη συμμετοχή τους.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑΣ ΤΕΥΧΟΣ 1o

.

Κατασκευάστε τη δική σας ονειροπαγίδα...

Σε αυτό το site, μπορείτε να βρείτε πληροφορίες  για το πώς θα φτιάξετε μια ονειροπαγίδα, που θα απελευθερώνει τα όνειρά σας, που θα δρα ανασταλτικά σε παγίδες αυτών, που θα τα φέρνει στο φως, που δε θα προδίδει τα οράματά σας...

http://www.bookbook.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=754&Itemid=1

Γιατί ονομάσαμε το πολιτιστικό πρόγραμμα Ονειροπαγίδα...

Mε αφορμή τις ερωτήσεις  και τις απορίες παιδιών που διατυπώθηκαν κατά το παρελθόν  γιατί το πολιτιστικό πρόγραμμα ονομάσθηκε Ονειροπαγίδα, ας καταθέσουμε κάποιες μαρτυρίες όπως τις συλλέξαμε από το διαδίκτυο...

Ονειροπαγίδες κατασκεύασαν αρχικά οι Ινδιάνοι Τσιπέουα (αλλιώς Οτζίμπουε). Το αντικείμενο στη γλώσσα τους ονομάζεται asabikeshiinh. Τις κατασκεύαζαν πλέκοντας σε δίχτυ κλωστές από νεύρα μέσα σε στεφάνια από ξύλο ιτιάς, με μια πλέξη που θύμιζε ιστό αράχνης. Συνήθως τις διακοσμούσαν με χάντρες και φτερά. Μετά τις κρεμούσαν πάνω από τα κρεβάτια των παιδιών, για να τα προστατέψουν από τα κακά όνειρα. Με τον καιρό και καθώς το παιδί μεγάλωνε, η ονειροπαγίδα φθειρόταν και καταστρεφόταν. Υποτίθεται ότι μόνο τα καλά όνειρα μπορούσαν να περάσουν από την κεντρική τρύπα της ονειροπαγίδας, ενώ τα κακά σκάλωναν και έμεναν παγιδευμένα. Στη συνέχεια, τα παγιδευμένα κακά όνειρα θα διαλύονταν με το πρώτο φως της αυγής. Tα καλά όνειρα λέγεται ότι πραγματοποιούνταν αλλά αυτό δεν είναι σίγουρο.

Ο μύθος για την προέλευσή της

Σύμφωνα με την παράδοση των Ινδιάνων Λακότα (αλλιώς Σιού), ο διδάσκαλος της σοφίας Iktomi εμφανίστηκε σε όραμα σε έναν πνευματικό αρχηγό των Λακότα, παίρνοντας τη μορφή μιας πολύ σοφής αράχνης. Αρχικά του μίλησε σε μια πνευματική γλώσσα που μόνο οι αρχηγοί των Λακότα κατανοούσαν. Έπειτα καθώς μιλούσε, πήρε το στεφάνι από ιτιά που είχε ο αρχηγός, και ήταν διακοσμημένο με φτερά, χάντρες, τρίχες αλόγου και προσφορές, κι άρχισε να υφαίνει σ' αυτό ένα δίχτυ από την εξωτερική μεριά προς το κέντρο. Του είπε ακόμα, ότι προϋπόθεση να λειτουργήσει η ονειροπαγίδα είναι η πίστη στο Μεγάλο Πνεύμα.

Διάδοση της ονειροπαγίδας

Η χρήση του αντικειμένου γενικεύθηκε και σε άλλα ινδιάνικα έθνη, ειδικά στη δεκαετία 1960-1970 όπου αναπτύχθηκε το ινδιάνικο κίνημα. Στη συνέχεια άτομα και ομάδες του χώρου της Νέας Εποχής άρχισαν να κατασκευάζουν, κι ακόμα να πωλούν ονειροπαγίδες. Αυτή η πρακτική καταδικάζεται από τους Ινδιάνους ως σφετερισμός του πολιτισμού τους.

Δημιουργήσαμε λοιπόν μαζί με τα παιδιά την Ονειροπαγίδα, για να προστατέψουμε τα όνειρά τους, να τα καλλιεργήσουμε, να τα πολλαπλασιάσουμε. Παλέψαμε γι΄αυτά και θα παλεύουμε μαζί τους, γιατί είναι παιδικά όνειρα και όνειρα που έρχονται στο φως και θα έρχονται στο μέλλον (Mαρία Αργύρη).

wikipaideia

Προς τον πρόεδρο και το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του σχολείου

 Εκ μέρους της παιδαγωγικής ομάδας της Ονειροπαγίδας, ας δεχθείτε ειλικρινείς ευχές για την Ανάσταση του Θεανθρώπου. Εύχομαι Το Αναστάσιμο Φως, πολύτιμη πηγή ελπίδας και δύναμης, ας γεμίσει τις καρδιές όλων μας, φωτίζοντας το δρόμο, τις προσπάθειες και τις προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο.

 ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ- ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ – ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Μαρία Αργύρη

Οι εντυπώσεις των παιδιών από τη χθεσινή μέρα...

5 Απριλίου 2012!!! Ήταν μια υπέροχη μέρα. Οι καθηγήτριές μας μάς έλεγαν ότι για το λογοτεχνικό πρόγραμμα μας είχαν μια έκπληξη. Μαζί μας αυτή τη φορά η σκηνοθέτης και ηθοποιός Ράνια Βαλέρη. Αρχίσαμε και κάναμε πράξη τις οδηγίες που μας έδωσε. Καθίσαμε κάτω, κλείσαμε τα μάτια και ονειρευτήκαμε, ακούγοντας μια χαλαρωτική μουσική και βρεθήκαμε σε άλλο κόσμο. Μετά σηκωθήκαμε χωρίς να ανοίξουμε τα μάτια και περπατήσαμε στο χώρο. Εκείνη τη στιγμή γελάσαμε πολύ και σκοντάφταμε ο ένας πάνω στον άλλο. Στο τέλος αρχίσαμε και χορεύαμε σαν τρελά κατσικάκια. Τέλος, είδαμε και ζωντανά το μικρό πρίγκιπα, με πρωταγωνίστρια τη Λουκία και γελάσαμε, γελάσαμε τόσο πολύ. Ήταν καταπληκτικά, έτσι γνωριστήκαμε καλύτερα μεταξύ μας. Πραγματικά ήταν μια υπέροχη εμπειρία και δε θα χάσω την ευκαιρία να πάω στη σχολή της κυρίας Ράνιας.

Ιωάννα Τ. Α5

Χθες ήταν από τις πολλές ενδιαφέρουσες μέρες στο πρόγραμμα, διότι μας  επισκέφθηκε μια πολύ πρόθυμη κυρία η Ράνια Βαλέρη. Μας έδειξε τον τρόπο για να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας μέσα από ένα ευφυή και διασκεδαστικό τρόπο, πώς να αυτοσχεδιάζουμε και πώς να είμαστε καλύτεροι στο θέατρο. Η ίδια είναι σκηνοθέτης αλλά και ηθοποιός. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν πως μέσα από τη μουσική κινηθήκαμε στο χώρο, έχοντας κλειστά τα μάτια. Με αυτό τον τρόπο χαλαρώσαμε αλλά και πέφταμε ο ένας πάνω στον άλλον. Το διασκεδάσαμε τόσο πολύ το σκετς με το ματαιόδοξο και το μεθύστακα από το Μικρό πρίγκιπα. Πρωταγωνιστές ο Αχιλλέας, η Μαρία και η Λουκία. Η κυρία Ράνια μας βοήθησε να γίνουμε καλύτεροι και μας έδινε ιδέες για τα κουστούμια. Θα ήθελα πολύ να μας ξαναεπισκεφθεί για να περάσουμε ακόμα περισσότερο χρόνο μαζί, αφού χθες είχαμε μόνο μία ώρα...

Λουκία Τ. Α5

Χθες, Πέμπτη ήταν μια υπέροχη μέρα και για μένα αλλά και για τους υπόλοιπους συμμαθητές μου, διότι στο πρόγραμμα ήλθε μια σκηνοθέτης και ηθοποιός ταυτόχρονα. Μας είπε πράγματα για το θέατρο, που ίσως δεν γνωρίζαμε όλοι, χορέψαμε και ακούσαμε τραγούδια και παίξαμε διάφορα παιχνίδια. Μας είπε κάποια λόγια για το θέατρο, όπως ότι είναι σημαντικό να μιλάμε δυνατά και καθαρά για να μας ακούει το κοινό. Επίσης, να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας μέσα από κινήσεις του σώματος. Αυτό που μας δίδαξε είναι ότι το να είσαι ηθοποιός δεν είναι και τόσο εύκολο, όπως έλπιζα!!!

Μαρία Τ. , Α5

Χθες μετά το τέλος του σχολείου μας περίμενε μια έκπληξη στα πλαίσια του πολιτιστικού προγράμματος της Ονειροπαγίδας. Στην αρχή κάναμε ένα παιχνίδι και χαλαρώσαμε.Μετά χορέψαμε σαν τα πουλιά στη μουσική από τις Όρνιθες του Αριστοφάνη. Ήταν τόσο μαγευτική εμπειρία. Επίσης, μας εξήγησε τόσα πολλά για το θέατρο. Αυτό που μου έκανε όμως την πιο μεγάλη εντύπωση ήταν το πρώτο παιχνίδι. Χαλάρωσα στο ρυθμό της μουσικής και μου έφυγε όλο το άγχος του σχολείου.

Γιάννος Χ. Α5

Οι εντυπώσεις των παιδιών από τη χθεσινή μέρα...

Χθες στο πρόγραμμα μας επισκέφθηκε μια εξαίρετη σκηνοθέτης και ηθοποιός η κυρία Ράνια Βαλέρη. Ήταν τόσο καλή μαζί μας και μας εξήγησε τόσα πολλά πράγματα για το θέατρο. Παίξαμε, τραγουδήσαμε, γελάσαμε και διασκεδάσαμε με την ψυχή μας. Ήταν τέλεια, σούπερ, έμεινα έκπληκτη. Η παρουσία της με ενθουσίασε τόσο πολύ, που μάλλον θα πάω να γραφθώ στη θεατρική της σχολή!!!

Εβελίνα Τ, Α5

Οι εντυπώσεις των παιδιών από τη χθεσινή μέρα...

Χθες το μεσημέρι στη συνάντησή μας οι καθηγήτριες της παιδαγωγικής ομάδας μας είχαν μια μεγάλη έκπληξη. Η έκπληξη ήταν η σκηνοθέτης και ηθοποιός Ράνια Βαλέρη. Η ίδια μας μίλησε για το θέατρο, τη θεατρική σκηνή και το ρόλο του ηθοποιού. Μιλήσαμε για τον αυτοσχεδιασμό. Ακολούθησαν ασκήσεις ηρεμίας και χαλάρωσης. Παρουσιάσαμε το δικό μας σκετς. Η συνάντηση αυτή θα μου μείνει στο μυαλό, αφού πρώτη φορά στη ζωή μου γνώρισα και "συνεργάστηκα" με μια αληθινή και λίγο αυστηρή σκηνοθέτη.

Αχιλλέας Τ. Α5

Oι εντυπώσεις των παιδιών από τη χθεσινή μέρα...

Η χθεσινή μέρα στο πρόγραμμα μας άρεσε πάρα πολύ! Οι δραστηριότητες που κάναμε ήταν εκπληκτικές. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ότι η κυρία Ράνια μας έβαλε να χορεύουμε σαν τα πουλιά και να κάνουμε διάφορες κινήσεις. Πολύ μου άρεσε η στιγμή που κλείσαμε τα μάτια μας και ονειρευτήκαμε ένα μέρος που μας άρεσε. Μια μαγευτική παραλία, ένα εξωτικό μέρος... Αυτό μ΄έκανε αληθινά να χαλαρώσω και να ξεχάσω το άγχος μου. Ιδιαίτερα με εντυπωσίασε το θέμα του αυτοσχεδιασμού. Δηλαδή πώς ένας άνθρωπος μπορεί να αυτοσχεδιάσει τόσο γρήγορα πάνω στη σκηνή και να κάνει τους άλλους να γελάσουν.

Μαρία Χ. Α5

Εικονογράφηση ιστορίας

Μια συνάντηση νέων...

Πριν από εικοσιπέντε χρόνια μια ξεχωριστή νύκτα πέντε νέοι συναντήθηκαν σ΄ένα μπαράκι στο Μεξικό. Το τραγούδι που άκουγαν ήταν το " άλα άνοιξε και άλλη μπουκάλα".
Δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, πίνοντας όμως και διασκεδάζοντας γνωρίστηκαν και δέθηκαν. Τύφλα στο μεθύσι αποφάσισαν να εξερευνήσουν τον κόσμο, προκειμένου να μάθουν νέα πράγματα, τοπωνύμια, κουλτούρες ανθρώπων…
Κρατώντας την υπόσχεσή τους, το επόμενο πρωί φεύγουν με το πρώτο αεροπλάνο για την Αίγυπτο. Εκεί βρίσκουν ένα κοπάδι καμήλες και ο καθένας παίρνει από μία και ξεκινούν. Πρώτη τους στάση η Αμερική. Εκεί γνωρίζουν νέους τρόπους ντυσίματος και διασκέδασης. Παράλληλα, συμπεραίνουν πως οι άνθρωποι εκεί είναι πολύ πιο απελευθερωμένοι και προχωρημένοι. Παίρνουν δύο βαλίτσες ρούχα και παπούτσια. Μετά φεύγουν και περνούν από την Ισπανία κάτι όμως τους αλλάζει τα σχέδια. Γίνονται αυτόπτες μάρτυρες ενός τροχαίου με έναν ταύρο και ο ένας από τους ταξιδιώτες πεθαίνει. Ο επόμενος σταθμός τους η Ρωσία. Εδώ σιγά–σιγά  αρχίζουν τα δύσκολα, αφού ο ένας απ΄αυτούς πνίγεται σε ένα ποτάμι. Έχουν μείνει πλέον τρεις αλλά είναι πολύ απογοητευμένοι και στεναχωρημένοι για την απώλεια των φίλων τους. Επιστρέφουν και ο καθένας ακολουθεί το δρόμο του.

Οι Ευλόγησον Πέρδικες

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2012

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν ΄Αντερσεν.
Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People -ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης, και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.
Το 2012 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα του Μεξικού. Το μήνυμα το έγραψε η πολυβραβευμένος Μεξικανός συγγραφέας Francisco Hinojosa, που γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1954 και είναι ένας από τους πολυγραφότερους και πιο επιτυχημένους συγγραφείς βιβλίων για παιδιά. ΄Εχει γράψει 40 βιβλία (ποιήματα, διηγήματα, ταξιδιωτικά, δοκίμια και βιβλία για παιδιά και νέους) από τα οποία τα πιο γνωστά είναι το ιστορικό μυθιστόρημα A golpe de calcet.n (Με τα πόδια), La peor se.ora del mundo (Η χειρότερη κυρία του κόσμου) και Anibal y Melquiades (Anibal και Melquiades). Στα έργα του επικρατεί το χιούμορ και η φαντασία.
Την αφίσα τη φιλοτέχνησε ο Μεξικανός εικονογράφος Juan Gedovius, που γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού και δηλώνει ότι είναι επίσης αφηγητής, «αδιόρθωτη κουκουβάγια» και «ψαράς θαλάσσιων δράκων». ΄Εχουν δημοσιευτεί περισσότερα από 60 έργα του, έχει τιμηθεί με δέκα διεθνή βραβεία και έχει συμμετάσχει σε πολλές εθνικές και διεθνείς εκθέσεις. Στα βιβλία του περιλαμβάνονται τα: Trucas (Τρούκας), Ribit (Ρίμπιτ), και Morado al cubo (Ο μοβ κύβος).
Σε όλες τις χώρες, τα παιδιά, οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, οι μεταφραστές, οι βιβλιοθηκάριοι, οι εκδότες και οι εκπαιδευτικοί γιορτάζουν  την παγκόσμια αυτή ημέρα με διάφορες εκδηλώσεις σε σχολεία, βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, πλατείες και άλλους χώρους, δείχνοντας έτσι την αγάπη και το ενδιαφέρον τους για τα βιβλία και το διάβασμα.
Στην Ελλάδα, όπως κάθε χρόνο, το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ/ Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, φρόντισε να μεταφραστεί το μήνυμα στα ελληνικά και παρότρυνε τους φορείς που ενδιαφέρονται για τα παιδιά και τα βιβλία τους να συμβάλουν στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου.

Mήνυμα με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου- 2 Απριλίου 2012

Francisco Hinojosa

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος

Francisco Hinojosa (Μεξικό)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος. Στην πραγματικότητα δεν ήταν μία μόνο ιστορία αλλά πολλές, που άρχισαν να γεμίζουν τον κόσμο με παραμύθια για ανυπάκουα κορίτσια και πονηρούς λύκους, κρυστάλλινα γοβάκια κι ερωτοχτυπημένους πρίγκιπες, έξυπνους γάτους και μολυβένια στρατιωτάκια, φιλικούς γίγαντες και εργοστάσια σοκολάτας. Γέμιζαν τον κόσμο με λέξεις, με ευστροφία, με εικόνες και παράξενους χαρακτήρες. Καλούσαν τον κόσμο να γελάσει, να θαυμάσει, να τις ζήσει. Του έδιναν νόημα. Κι από τότε, οι ιστορίες αυτές συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται και να μας λένε χίλιες και μία φορές «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος…»

Όταν διαβάζουμε, λέμε ή ακούμε ιστορίες, ασκούμε το μυαλό μας όπως περίπου θα κάναμε αν έπρεπε να το γυμνάζουμε για να μείνει καλλίγραμμο. Σίγουρα, κάποια μέρα, χωρίς ούτε καν να το καταλάβουμε, μια από τις ιστορίες αυτές θα ξανάρθει στη ζωή μας, προσφέροντάς μας δημιουργικές λύσεις σε εμπόδια που θα συναντούμε στο δρόμο μας.

΄Οταν διαβάζουμε, λέμε ή ακούμε ιστορίες, συνεχίζουμε κι ένα πανάρχαιο τυπικό που διαδραμάτισε θεμελιώδη ρόλο στην ιστορία του πολιτισμού: τη δημιουργία κοινότητας. Οι πολιτισμοί, οι περασμένες εποχές και γενιές έρχονται μαζί με τις ιστορίες αυτές να μας πουν πως είμαστε όλοι ένα, οι Ιάπωνες, οι Γερμανοί, οι Μεξικανοί. Εκείνοι που έζησαν τον δέκατο έβδομο αιώνα κι εμείς οι σημερινοί, που διαβάζουμε τις ιστορίες μας στο διαδίκτυο. οι παππούδες, οι γονείς και τα παιδιά. Οι ιστορίες ικανοποιούν όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο, επειδή, μολονότι έχουμε τεράστιες διαφορές, βαθιά μέσα μας είμαστε όλοι πρωταγωνιστές των ιστοριών.

Αντίθετα με τους ζωντανούς οργανισμούς που γεννιούνται, αναπαράγονται και πεθαίνουν, οι ιστορίες, ξεχειλίζοντας από γονιμότητα, μπορούν να γίνουν αθάνατες – ιδιαίτερα οι παραδοσιακές που έχουν τη δυνατότητα να προσαρμοστούν στις συνθήκες και στον περίγυρο όπου λέγονται ή ξαναγράφονται. Είναι ιστορίες που, όταν αναπαράγονται ή ακούγονται, μας κάνουν συν-δημιουργούς.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν επίσης μια χώρα γεμάτη μύθους, ιστορίες και θρύλους που μεταδίδονταν επί αιώνες από στόμα σε στόμα, φανέρωναν την ιδέα της δημιουργίας τους, αφηγούνταν το ιστορικό τους, μοίραζαν τον πολιτιστικό τους πλούτο, κινούσαν την περιέργεια κι έφερναν χαμόγελα στα πρόσωπα. ΄Ηταν και μια χώρα όπου πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να έχουν βιβλία. Αλλά η ιστορία αυτή έχει αρχίσει ν’ αλλάζει. Σήμερα, οι ιστορίες φτάνουν ακόμα και στις πιο μακρινές γωνιές της πατρίδας μου, του Μεξικού. Και, βρίσκοντας αναγνώστες, οι ιστορίες αυτές εκπληρώνουν το ρόλο τους δημιουργώντας κοινότητες, οικογένειες ή άτομα που έχουν περισσότερες

δυνατότητες να βρουν την ευτυχία.

Σχετικά με τη θεωρία και την πράξη του συγκεκριμένου διδακτικού project

Θεωρούμε ότι κάθε λογοτεχνικό κείμενο και κάθε λογοτεχνικό βιβλίο περιέχει διακειμενικά και περικειμενικά στοιχεία, δηλαδή "συνομιλεί" με άλλα παρόμοια κείμενα. Έτσι, η διακειμενικότητα θεωρείται ως σχέση του δημιουργού με άλλους δημιουργούς.Το βιβλίο του Sepulveda, η ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ένα γλάρο να πετάει, θεωρούμε ότι μιλάει διαλογικά με το Γλάρο Ιωνάθαν του Richard Bach και αποτελεί  δημιουργική μετεξέλιξη του ενός λόγου μέσα σ΄ένα νέο συμφραζόμενο και σε καινούργιες συνθήκες. Στοιχεία περικειμένου θεωρούμε ότι αποτελούν ο τίτλος, ο πρόλογος και ενδεχομένως κάποιες κριτικές για το βιβλίο τις οποίες και παραθέτουμε. Έτσι θα λέγαμε ότι το κείμενο του Sepulveda αποτελεί μια "εμπράγματη' συναλλαγή των εξωκειμενικών με τα κειμενικά και διακειμενικά στοιχεία. Συναφείς ιστορίες δίνουν αφορμή για δημιουργική συζήτηση στην τάξη, πέρα από προκαταλήψεις και ενθαρρύνουν τους μαθητές στην ελεύθερη έκφραση των απόψεών τους...

                                                                                                                      Η παιδαγωγική ομάδα

Το βιβλίο του Richard Bach, O γλάρος Ιωνάθαν

Το πρώτο πολυφωνικά ηχογραφημένο Audio Book ξένης λογοτεχνίας στα ελληνικά! "Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον" του Richard Bach, ένα bestseller που ξεκλείδωσε τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων, διηγείται την ιστορία ενός γλάρου ξεχωριστού. Ενός γλάρου που επιλέγει να βιώσει τη διαφορετικότητά του, να τη γιορτάσει, να την υπερασπιστεί. Ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον ο Γλάρος λατρεύει την περιπέτεια της πτήσης -που για εκείνον αντιπροσωπεύει την ελευθερία και την έκφραση. Εξερευνά μέσω αυτής τα όριά του και, κάθε επιπλέον μέτρο ύψους, κάθε χιλιόμετρο ταχύτητας, διαθέτουν αντίστοιχα έναν ενδοσκοπικό αντίποδα. Γιατί ο Γλάρος Ιωνάθαν μοχθεί για την εσωτερική του εξέλιξη, ανοίγει τις φτερούγες του προς ένα ταξίδι ανάτασης και έχει όλη τη διάθεση να μοιραστεί με τους υπόλοιπους γλάρους τη γνώση και εμπειρία του. Εις μάτην. Το σμήνος, μονόχνωτο και βλοσυρό, αντικρούει τον ενθουσιασμό με περιφρόνηση. Κάθε απόπειρα προσέγγισης, κάθε προσπάθεια πειθούς πως το πέταγμα είναι κάτι παραπάνω από μια βαρετή διαδικασία ανεύρεσης τροφής, είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες. Κι έτσι, ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον ο Γλάρος -πιστός στις αρχές και στο ένστικτό του- αναχωρεί, απόκληρος πλέον, για το δικό του μεγάλο ταξίδι. Οι παραλληλισμοί με τους περιθωριακούς (ή περιθωριοποιημένους) της δικής μας κοινωνίας, καθώς και η κριτική ματιά στην ανελαστική μορφή της τελευταίας, προσδίδουν στο διήγημα αυτό χαρακτήρα παραβολής καθιστώντας το δραματικά επίκαιρο. "Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον" έχει γραφτεί για ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, που αφουγκράζονται την εσωτερική τους πυξίδα και την ακολουθούν, ακόμα κι αν χρειαστεί να βρεθούν αντιμέτωποι με τα κατεστημένα. Για ανθρώπους που αντιλαμβάνονται πως στη ζωή υπάρχουν κι άλλα πράγματα πέραν της χειροπιαστής επιτυχίας και του φαίνεσθαι.

Ἑλληνικὴ ἀπόδοση
From Wikipedia, the free encyclopedia

 Νὰ ἕνας καινούργιος ὑπέροχος πολίτης γιὰ τὸν θαυμάσιο ἐκεῖνο κόσμο ὅπου δεσπόζει ὁ «Μικρὸς Πρίγκηπας» τοῦ Σαὶντ Ἐξυπερύ. Ὑποψιάζομαι πὼς ὅλοι ὅσοι θὰ ταξιδέψουν στοὺς κόσμους τοῦ γλάρου Ἰωνάθαν δὲν θὰ θέλουν πιὰ νὰ γυρίσουν πίσω.
ΕΡΝΕΣΤ Κ. ΓΚΑΝ
«Ὁ Ρίτσαρτ Μπὰχ πετυχαίνει δυὸ πράγματα μ᾿ αὐτὸ τὸ βιβλίο. Μοῦ χαρίζει Ὁρίζοντα. Μοῦ δίνει Νιάτα. Τὸν εὐγνωμονῶ καὶ γιὰ τὰ δυό.»
Ραίη Μπράντμπουρυ

Ὅλοι ὅσοι λατρεύουν τὴν Ἐλευθερία... ὅσοι προχωροῦν μὲ πέταγμα ὅταν ξέρουν πὼς ἔχουν δίκιο... Ὅσοι χαίρονται νὰ κάνουν κάτι καλὰ (ἀκόμη κι ἂν εἶναι μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό τους)... Ὅσοι ξέρουν πὼς ὑπάρχουν κι ἄλλα πράγματα στὸν κόσμο ἐκτὸς ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ φαίνονται: Ὅλοι αὐτοὶ θὰ πετοῦν πάντα μαζὶ μὲ τὸν γλάρο Ἰωνάθαν. Ἄλλοι πάλι, θὰ ξεφύγουν γιὰ λίγο σὲ μιὰ ὑπέροχη περιπέτεια, γεμάτη ὕψος κι ἐλευθερία. Εἴτε ἔτσι, εἴτε ἀλλοιῶς, εἶναι μιὰ σπάνια ἐμπειρία.

Ποιὸς εἶναι ὁ Ἰωνάθαν;
Νὰ ἡ ἀπορία! Ὁ μικρὸς Ἰωνάθαν δὲν εἶναι ἄραγε πάρα ἕνας ἁπλὸς γλάρος ποὺ μαθαίνει νὰ πετᾶ; Αὐτό, καὶ τίποτα ἄλλο; Εἶναι μονάχα ἕνα λευκὸ πουλὶ τῆς θάλασσας καὶ τῶν ἀνέμων;

Μὰ τότε πῶς ἐξηγεῖται νὰ τρέχουν ἑκατομμύρια ἄνθρωποι σ᾿ ὅλον τὸν κόσμο νὰ ἀγοράσουν τὴν Ἱστορία του, νὰ συμμεριστοῦν τὴ δική του ἐμπειρία, καὶ νὰ τὸν ἀποθεώσουν; Γιατὶ βέβαια ὁ γλάρος Ἰωνάθαν δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ πρῶτος, οὔτε ὁ τελευταῖος, ποὺ ἀντίκρυσε τὴ μαγεία τῶν αἰθέρων! Οὔτε ὁ πρῶτος —ἢ ὁ τελευταῖος— ποὺ ὀνειρεύτηκε τὴν ἐλευθερία...

Ἑπομένως, κάτι ἄλλο πρέπει νὰ εἶναι αὐτὸς ὁ Ἰωνάθαν.

«Εἶναι μία βρώμικη ἱστορία», εἶπε ἕνας παπᾶς ἀπὸ τὴν Καλιφόρνια, «ἕνα βιβλίο ποὺ γκρεμίζει θεσμούς, καὶ ἀμφισβητεῖ τὶς πιὸ ἱερές μας ἀξίες, κηρύσσοντας τὸ ἀχαλίνωτο πάθος τῆς ἐλευθερίας». Ἕνας ἄλλος ἱερωμένος τὸ σύστησε στοὺς ἐνορίτες του σὰν «εὐαγγέλιο ψυχικῆς ἀνατάσεως». Μερικοὶ ἀναγνῶστες πίστεψαν πὼς στὸν γλάρο Ἰωνάθαν κρύβεται ἡ ψυχὴ τῶν ἐλευθέρων. Ἄλλοι καυχήθηκαν πὼς ἀνακάλυψαν τὸν δικό τους κόσμο. Ὁ συγγραφέας Ραίη Μπράντμπουρυ εἶπε: «Ἀνακάλυψα στὸν Ἰωνάθαν τὰ μυστικὰ θεμέλια τῆς ψυχῆς μου».

Καὶ τὸ περιοδικὸ «Τάιμ» ρώτησε τὸν Ρίτσαρτ Μπάχ, τὸν πατέρα τοῦ Ἰωνάθαν: «Μήπως εἶστε σεῖς αὐτὸς ὁ γλάρος;» Γέλασε ὁ Μπάχ: «Ἐγώ;» εἶπε. «Κάθε ἄλλο! Ὁ Ἰωνάθαν βρίσκεται ἐκεῖ, ψηλά», κι ἔδειξε τὸν οὐρανό, «ἐνῷ ἐγὼ ἱδρώνω ἐδῶ κάτω, χτυπιέμαι καὶ φτεροκοπῶ, κι ἀκόμη δὲν μπόρεσα νὰ πετάξω!» Τρόπος τοῦ λέγειν, φυσικά, γιατί ὁ Μπὰχ εἶναι ὁ πιὸ δαιμόνιος, ὁ πιὸ «τρελός», ἀλλὰ καὶ ὁ πιὸ ἔμπειρος ἐρασιτέχνης ἀεροπόρος τῆς Ἀμερικῆς. Κι ὅσο γιὰ τὸν γλάρο του, αὐτὸς ἔχει «ἀπογειωθεῖ» ἐδῶ κι ἕνα χρόνο... πουλώντας κάπου 50.000 ἀντίτυπα τὴν ἡμέρα.

Ἕνα ἐπαναστατικὸ παραμύθι
«Ἀπὸ μία ἄποψη», εἶπε ἕνας κριτικός της Νέας Ὑόρκης, «αὐτὸς ὁ Ἰωνάθαν εἶναι ἕνα πελώριο μαρξιστικὸ παραμύθι». Τὸ ζήτημα εἶναι ὅμως πῶς ξυπνᾷς ὕστερα ἀπὸ ἕνα τέτοιο παραμύθι. Κατὰ τοὺς φίλους τοῦ Μπάχ, πιὸ ὥριμος. Κατὰ τοὺς ἐχθρούς του, πιὸ συνεπαρμένος —καὶ ἴσως ἐπικίνδυνος. Γιατί ἄραγε ἀρνοῦνταν ὅλοι οἱ ἐκδότες τῆς Ἀμερικῆς ν᾿ ἀναλάβουν αὐτὸ τὸ βιβλίο ἐπὶ τρία χρόνια; «Δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω», εἶπε ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς, «ἂν εἶναι γιὰ παιδιὰ ἢ γιὰ μεγάλους».

Σὰν τὶς παράξενες πολύχρωμες πινακίδες τῶν ψυχοτέστ, ὁ γλάρος Ἰωνάθαν παίρνει ἄλλη μορφή, ἀνάλογα μὲ τὸν κάθε ἀναγνώστη. Ἡ ἐπιτυχία του ὅμως ὀφείλεται στὴν ἁπλότητα τοῦ μύθου καὶ τῆς ἀφήγησης. «Δὲν ξέρω τί ἤθελα νὰ πῶ μὲ τὸν Ἰωνάθαν», παραδέχτηκε ὁ Μπάχ. «Τὴν ὥρα ποὺ τὸν ἔγραφα, τὸ χέρι μου πήγαινε μόνο του. Λὲς καὶ τὸ ἔσπρωχνε κάποιος ἄλλος. Ὅταν τὸ λέω αὐτό, μὲ ἀποκαλοῦν τρελό».

Ἴσως ὅμως οἱ ὄμορφες ἱστορίες νὰ μὴ γράφονται παρὰ μόνον ἔτσι: Ἀπὸ ἕνα χέρι ποὺ τρέχει σὰν τρελὸ πάνω ἀτὸ χαρτί, ἀποτυπώνοντας σκέψεις ἁπλές, στοιχειώδεις, χωρὶς φραστικὰ πυροτεχνήματα, χωρὶς ἀκροβασίες, ἀλλὰ μὲ ἕνα περίεργο «βάθος».

Ἢ... ὕψος;
Γιατὶ αὐτὸ τὸ «ἀναρχικὸ παραμύθι» διαδραματίζεται στὰ ὕψη! Παίζεται σ᾿ ἕνα ἐπίπεδο πολὺ πιὸ πάνω ἀπ᾿ τὸ καθημερινό, κι ὅμως πολὺ πιὸ σίγουρο, πιὸ σταθερὸ καὶ αἰώνιο. Ἔχει νὰ κάνει, ἀσφαλῶς, μὲ τὶς δονήσεις μιᾶς χορδῆς, τεντωμένης ἀπ᾿ τὴ μιὰ ἄκρη τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ὡς τὴν ἄλλη. Κι ἂν γεννάει ἐρωτήματα, ἀμφιβολίες, καχυποψία στὸν πραγματιστὴ ἀναγνώστη, μαγεύει ὅμως τὸν νοῦ, καὶ ἠλεκτρίζει τὴ φαντασία... Κάτι τέτοιο, περίπου, εἶναι ὁ γλάρος Ἰωνάθαν.

To the real Jonathan Seagull,
who lives within us all.
 Στὸν πραγματικὸ Γλάρο Ἰωνάθαν,
ποὺ ζεῖ στὸν καθένα μας

Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβιγκστον...

Η κριτική του μυθιστορήματος του Luis Sepulveda, Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ένα γλάρο να πετάει

«Ανθρωπιστικό, ευγενικό, συγκινητικό μα και ευφρόσυ-νο, το παραμύθι του πασίγνωστου Χιλιανού συγγραφέα που έταξε τη ζωή του σε διαρκή αντίσταση, μπορεί να διαβαστεί από μεγάλους και μικρούς και από όλους όσοι αγρυπνούν πάνω από τη φλόγα που φωτίζει δρόμους ζωής και "προπαντός" δρόμους καρδιάς. Ή από όσους ανήσυχοι αναζητούν τη δική τους πηγή φωτός. Μα και από τον καθένα που λαχταρά την απόλαυση των ωραίων κειμένων.»Ελένη Σαραντίτη, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

«Το παραμύθι αποπνέει μια καλοσύνη. Η αποδοχή του διαφορετικού, η τήρηση των υποσχέσεων και η αφοσί-ωση σε αγαπημένα πρόσωπα είναι οι θεματικοί άξονες της αφήγησης.»Λώρη Κέζα, ΤΟ ΒΗΜΑ

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Πριν από δέκα και πλέον χρόνια ο Λουίς Σεπούλβεδα έζησε σε ένα ψαροχώρι στην Ιεράπετρα. Το πρώτο πράγμα που έκανε μόλις έφτασε στην Κρήτη ήταν να επισκεφθεί τον τάφο του Καζαντζάκη όπου έκλαψε από τη συγκίνηση. Έτσι δεν είναι τυχαίο που ο ήρωας του τελευταίου παραμυθιού του λέγεται Ζορμπάς. Τίτλος του βιβλίου είναι «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει» και ο Ζορμπάς δεν είναι άλλος από τον γάτο «που ήταν μαύρος και πελώριος και χοντρός». Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι ο καλός αυτός γάτος, που αναλαμβάνει τη φροντίδα ενός νεογέννητου γλάρου, είναι ένας γάτος από το Αμβούργο. Και τον ίδιο τον Σεπούλβεδα τον είχαν φροντίσει φίλοι του από το Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας του Αμβούργου το '77, όταν ήταν έγκλειστος στις φυλακές Τεμούκο της Χιλής, καταδικασμένος σε 28 χρόνια φυλάκισης με την κατηγορία της προδοσίας. Η παραμονή «οε αυτή τη χώρα των πάντων και του κανενός» - όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Patagonia Express» - τελικά διήρκεσε 942 ημέρες. Η Διεθνής Αμνηστία κατάφερε να τον αποφυλακίσει αλλά η εξορία ήταν αναπόφευκτη. Ο «παραμυθάς», όπως χαρακτηρίζει τον εαυτό του ο Λουίς Σεπούλβεδα, ξαναπήγε στην πατρίδα του το '89, όταν έπεσε η δικτατορία του Πινοσέτ.Ο Λουίς Σεπούλβεδα δεν έχει πατρίδα. Του ταιριάζει το σύνθημα που γράφεται με σπρέι στους τοίχους «Πατρίδα μας η Γη». Γαλουχημένος με τις απόψεις του παππού του, ο οποίος είχε ιδρύσει την Αναρχική Ιβηρική Ομοσπονδία και συμμετείχε στην οργάνωση των πρώτων αναρχικών συλλόγων της Λατινικής Αμερικής, ο Σεπούλβεδα νιώθει πως η υφήλιος δεν έχει σύνορα. Ζει μόνιμα οτην Ευρώπη αλλά η μονιμότητα αυτή περιλαμβάνει πολλές μακροχρόνιες μετακινήσεις.

 Περισσότερα στον παρακάτω ιστότοπο http://www.operabooks.gr/contents/press.php?press_id=5

Πώς οδηγηθήκαμε στη συγγραφή της κειμενικής ιστορίας, με αφορμή το βιβλίο του Luis Sepulveda, H ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ένα γλάρο να πετάει

Aφορμή για τη συγγραφή των παρακάτω ιστοριών υπήρξε το κείμενο, Το μαύρο κύμα, που βρίσκεται στο σχολικό εγχειρίδιο της Α΄ Γυμνασίου και είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Luis Sepulveda, Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ένα γλάρο να πετάει. Οι μαθητές και οι μαθήτριες ωθήθηκαν στη δημιουργία του φανταστικού τέλους της ιστορίας μετά την επεξεργασία του κειμένου στην τάξη. Όπως έδειξαν και με τη γραφή τους, φαντάστηκαν ρόλους που πολλές φορές και οι μεγάλοι δεν μπορούν να τους πλαισιώσουν.   Είναι γεγονός ότι πολλές φορές η τυποποίηση της διδακτικής διαδικασίας υπονομεύει την ποιότητα του μαθήματος και ναρκώνει το ενδιαφέρον των μαθητών. Αν ληφθεί υπόψη ότι οι κατευθυντήριοι άξονες του διδακτικού modus είναι η φύση του προς διδασκαλία αντικειμένου και η ταυτότητα των μαθητών (εμπειρίες, ανάγκες, ενδιαφέρον), τότε η αισθητική της πρόσληψης-αναγνωστική ανταπόκριση δίνει ένα στέρεο έδαφος για την προσέγγιση της λογοτεχνίας στη σχολική τάξη. Οι μαθητές εμπλέκονται με αυτό τον τρόπο σ΄ένα δημιουργικό παιχνίδι με τη λογοτεχνία και λειτουργούν ως αναγνώστες και συγγραφείς. Πάντα, παιδιά, να έχετε φρέσκες ιδέες που να λειτουργούν ως άξονας προβληματισμού για εμάς τους εκπαιδευτικούς και να μας παρέχουν ανατροφοδότηση, ώστε να κάνουμε αυτοκριτική, να γινόμαστε καλύτεροι και να αναστοχαζόμαστε στην όλη εκπαιδευτική διαδικασία.

                                                                                                                              Η παιδαγωγική ομάδα

Διασκευή λογοτεχνικής ιστορίας με αφορμή το βιβλίο του Luis Sepulveda, Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ένα γλάρο να πετάει

Η Κενγκά προσπαθούσε απεγνωσμένα να ελευθερωθεί, μα δεν τα κατάφερνε. Ένα νέο μεγάλο κύμα την πέταξε δώδεκα μέτρα πιο μπροστά. Ο αέρας δυνάμωνε και άρχισε να βρέχει. Η Κενγκά είχε πλέον απελπιστεί. "Ήλθε το τέλος μου", κλαψούρισε. "Η μαύρη αηδία δεν με αφήνει να κουνηθώ. Σε λίγο θα έχουν τελειώσει όλα..." Κοίταξε τον ουρανό. Αστραπές και κεραυνοί βροντούσαν και εσκίαζαν το μαύρο πια θόλο. Είδε στο μακρινό ορίζοντα το σμήνος που την παράτησε. Την πρόδωσε! Αλλά δεν έφταιγαν οι ίδιοι οι γλάροι. Ο ανόητος γερο-σοφός πελεκάνος, Κελαπένος και ο χαζός νόμος του! Η Κενγκά τους καταριόταν όλους ανεξαιρέτως τώρα πια, χωρίς να μπορεί να ελέγξει τον εαυτό της. Ξαφνικά, σταμάτησε και άρχισε να θρηνεί. Περίμενε ότι θα έκανε ένα, αν όχι περισσότερα αβγά. Και τώρα δεν θα έβγαινε ποτέ να δει τον έξω κόσμο. Με δάκρυα στα μάτια κοίταξε για μια τελευταία φορά τον ουρανό. Όλα της φάνηκαν τόσο εχθρικά τώρα. Καταιγίδα, κύματα, καμιά ψυχή γύρω... Κάτι είδε όμως. Κάτι που την έκανε να κοκαλώσει. Ήταν το φως στο σκοτάδι. Δέκα άσπρες κουκίδες- μπορεί και περισσότερες- κατευθύνονταν προς το μέρος της. "Δεν θα με δουν", σκέφτηκε απελπισμένα. "Πρέπει να με δουν". Αποφασιστικά έκραξε όσο πιο δυνατά έχει ένας γλάρος κράξει ποτέ. Τότε ένιωσε τον εαυτό της αδύναμο... Πολύ αδύναμο. Το τελευταίο πράγμα που είδε ήταν οι άσπρες κουκίδες, που μάλλον ήταν πελαργοί και έστριβαν ξαφνιασμένοι προς το μέρος της και άρχισαν να πετάνε προς τα εκεί. Τότε ήλθε το σκοτάδι.

Η Κενγκά περιπλανιόταν σε ένα μαύρο τίποτα για ώρες. Δεν θυμόταν σχεδόν τίποτα. Το μόνο που ήξερε ήταν πως ήταν γλάρος και πως το όνομά της ήταν Κενγκά. Μετά από πολλές ώρες κάτι φάνηκε στο βάθος της αβύσσου. Ένα άσπρο φως!! Άρχισε να πετάει προς τα εκεί και το φως μεγάλωνε όλο και πιο πολύ μέχρι που την περικύκλωσε. Άρχισε να θυμάται τα πάντα ένα-ένα και να ακούει θορύβους. Ύστερα φωνές και αργότερα γαλήνιους ήχους. "Επιτέλους" έκραξε μια φωνή "Κοιμάσαι τρεις μέρες και πεντέμιση ώρες!" Η Κενγκά γύρισε το κεφάλι της. Δίπλα της στέκονταν επτά πελαργοί και τρεις γάτοι. Της συστήθηκαν με τη σειρά. Οι γάτοι λέγονταν Ζορμπάς, Σταβέντο και Κολονέλο. "Ζεις!", νιαούρισε ο Ζορμπάς. "Δεν το πιστεύω ότι τα καταφέραμε! Χα, χα! Σε βγάλανε οι πελαργοί από το νερό κατάμαυρη. Μυρίζεις και απαίσια. Ευτυχώς, βρήκαμε τον κτηνίατρο Ρον που με κάποιο τρόπο σ΄έσωσε. Και κοίτα εδώ! " Έβγαλε και της έδειξε ένα άσπρο μεγάλο αβγό. Η Κενγκά γέλασε ευτυχισμένη. "Θέλω να μου υποσχεθείτε ότι θα το φροντίζετε μέχρι να αναρρώσω", τους είπε. 'Το υποσχόμαστε", φώναξαν όλοι με μια φωνή!!!

Γιώργος Σ. Α5

Διασκευή λογοτεχνικής ιστορίας με αφορμή το βιβλίο του Luis Sepulveda, Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ένα γλάρο να πετάει

Η Κενγκά μετά τον πολύωρο αγώνα της κατάφερε να επιζήσει, μολυσμένη από την τεράστια πετρελαιοκηλίδα. Οι δυνάμεις της όμως την εγκατέλειπαν σιγά-σιγά και άρχισε να πέφτει, να πέφτει... Για καλή της τύχη έπεσε σ΄έναν τεράστιο και πολύ όμορφο κήπο. Οι ιδιοκτήτες, μολις την είδαν, την περιέθαλψαν και την πήγαν στον κοντινό κτηνίατρο, που διέγνωσε την ασθένεια της εξαιτίας της πετρελαιοκηλίδας. Ακολούθησε η θεραπεία, που είχε διάρκεια περίπου δύο μήνες. Τελικά, η Κενγκά έγινε καλά και αποφάσισε να μείνει με την οικογένεια που της έσωσε τη ζωή. Μάλιστα τα μικρά γλαράκια πήραν τα ονόματα των μελών της οικογένειας...

Πέτρος Σ. Α5

Διασκευή λογοτεχνικής ιστορίας με αφορμή του βιβλίο του Luis Sepulveda, H ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ένα γλάρο να πετάει

Η Κενγκά δεν μπορούσε να κουνήσει τις φτερούγες της. Σχεδόν λιπόθυμη και με χαμένες τις αισθήσεις της έπεσε στα μάρμαρα ενός μπαλκονιού. Στο μπαλκόνι βρισκόταν ξαπλωμένος ένας παχουλός γάτος, ο Ζορμπάς, που λιαζόταν στον ήλιο. Μόλις είδε την Κενγκά, έτρεξε προς το μέρος της και προσφέρθηκε να τη βοηθήσει. Έτσι και έγινε. Ο Ζορμπάς φρόντισε την Κενγκά και η ίδια με τον καιρό δυνάμωσε. Οι δυο τους έγιναν πολύ καλοί φίλοι. Μετά από λίγο καιρό η Κενγκά γέννησε το αβγό της και όταν βγήκε το μικρό γλαρόπουλο, ο Ζορμπάς το φρόντισε σαν πραγματικός πατέρας. Έμειναν όλοι μαζί στο μπαλκόνι σαν μια ευτυχισμένη οικογένεια!!

Σταυριανή Τ. Α5

Διασκευή λογοτεχνικής ιστορίας με αφορμή το βιβλίο του Luis Sepulveda, Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ένα γλάρο να πετάει

Προσπαθώντας η Κενγκά να ξαναπετάξει, τα κατάφερε με λίγη δυσκολία. Όταν πέταξε λίγο πιο ψηλά, ένιωσε να κουράζεται, κατέβηκε λίγο πιο χαμηλά και ξαπόστασε σ΄ένα κλαδάκι. Μέσα της ένιωθε τόση ικανοποίηση που ήθελε να ξαναπροσπαθήσει. Όμως οι αντοχές της είχαν τελειώσει. Όσο εκείνη ξεκουραζόταν, είδε σιγά-σιγά να έρχονται κοντά της οι φίλες της, οι άλλες γλαροπούλες. -Κενγκά, ήλθαμε να σε σώσουμε. Η Κενγκά έκραξε και εκείνη. - Το ξέρω, συντρόφισσες μου. Δεν πειράζει! Κακία δεν σας κρατώ. Πιο πολύ φοβήθηκα για το παιδί μου, όχι για μένα. Ένας πανέμορφος γλάρος θα γεννηθεί, αν πάνε όλα καλά. Στα λόγια αυτά έκραξαν οι συντρόφισσες.

 -Άχου, τι καλά...θα σε βοηθήσουμε να μεγαλώσεις το μικρό σου. Θα είμαστε δίπλα σου.

Τελικά, αυτό που έλειπε στην Κενγκά ήταν θάρρος και αγάπη που το βρήκε στις άλλες γλαροπούλες. Ήλθε λοιπόν στο φως ένα μικρό γλαρόπουλο, κάτασπρο με μαύρες και κάπως μπλε ρίγες. Προσπάθησε και εκείνο να κράξει, αλλά δεν τα κατάφερε, αφού ήταν τόσο μικρό...

Ιωάννα Τ. Α5

Διασκευή λογοτεχνικής ιστορίας με αφορμή το βιβλίο του Luis Sepulveda, Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ένα γλάρο να πετάει

Σιγά-σιγά η Κενγκά έχανε ύψος και αναγκάσθηκε να προσγειωθεί στη σκεπή μιας εκκλησίας. Όμως ήταν πολύ κουρασμένη, με αποτέλεσμα να την πάρει ο ύπνος. Καθώς κοιμόταν, της ήλθε μια έντονη μυρωδιά ψαριού, και μην μπορώντας να αντισταθεί στον πειρασμό, ξύπνησε. Ξαφνικά, το τοπίο άλλαξε και βρέθηκε σε άνετο μέρος. Αλλά πώς είχε έλθει εδώ;

-Ξύπνησες, βλέπω, μη φοβού, εγώ σε έφερα εδώ, γιατί φαινόσουν σαν νεκρή και ανησύχησα. Πώς να αφήσω μια ωραία γλαροπούλα σαν εσένα; Το ονομά μου είναι Λαρς. Η Κενγκά δεν πίστευε στα αφτιά της...τελικά ήταν πιο τυχερή από τους άλλους γλάρους...
-Εμένα με λένε Κενγκά και σε ευχαριστώ πολύ. Αλήθεια, τι είναι αυτό το μέρος;
-Αυτή είναι η φωλιά μου, που είναι στο εσωτερικό ενός καβουκιού χελώνας.
-Νομίζω πως είναι ώρα να φύγω, είπε η Κενγκά και έκανε να σηκωθεί, μα αμέσως λύγισαν τα πόδια της.
-Μα όχι, πρέπει να μείνεις να ξεκουραστείς...
Οι μέρες περνούσαν, η Κενγκά  δεν  μπορούσε να σταθεί αλλά με τη βοήθεια του Λαρς είχε γλιτώσει από τη μαύρη κηλίδα. Βέβαια, η αιτία έγινε γρήγορα γνωστή. Η Κενγκά ήταν ετοιμόγεννη και γέννησε ένα μικρό γλάρο. Ο Λαρς παντρεύτηκε την Κενγκά και απέκτησαν τα δικά τους γατογλαρόπουλα!!!

Μαρία Φ. Α5

Διασκευή λογοτεχνικής ιστορίας με αφορμή το βιβλίο του Luis Sepulveda, Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ένα γλάρο να πετάει

 

 

Δεν κατάλαβε πόση ώρα πέταξε με κλειστά τα μάτια. Μόλις τα άνοιξε, είδε ότι ήταν πάνω από το καφενείο της πόλης. Τότε προσευχήθηκε και έπεσε κάτω. Tη βρήκε λοιπόν ένας γάτος. Τον λέγαν Alejandro. 'Επειτα, ο Alejandro τη ρώτησε αν είναι καλά. Η απάντηση ήταν αρνητική. Tης έφερε λίγο χταπόδι από τη διπλανή ταβέρνα. Μετά την έβαλε να ξεκουραστεί κάτω από ένα δέντρο και της ευχήθηκε να αναρρώσει σύντομα. Την επόμενη κιόλας μέρα, φάνηκαν σημεία βελτίωσης. Η Κενγκά ένιωθε πολύ καλύτερα. Τότε είπε σε όλους ότι θα μείνει με την παρέα του Alejandro. Εκείνη τη στιγμή γέννησε ένα αβγό. Ύστερα από ένα μικρό χρονικό διάστημα το αβγό εκκολάφθηκε. Ένας μικρός γλάρος ήλθε στη ζωή. Όλοι ήταν χαρούμενοι και τρισευτυχισμένοι, γιατί απόκτησαν ένα νεαρό μέλος στην παρέα τους, επειδή έγιναν φίλοι με μια καλόκαρδη γλαροπούλα, την Kενγκά και τέλος μάθανε να φροντίζουν και ένα διαφορετικό ζώο απ'  αυτούς.

Νίκος Σ. Α5