Η ομάδα Οι Ληστές  παρουσιάζει το έμβλημά της...

Οι Ληστές

Από την Α΄ τάξη

Λουκία Τ. Υπεύθυνη εργασίας 

Ιωάννα Τ. Γραμματέας

Μαρίνα Τ. Εμψυχώτρια 

Βασίλης Τ. Παρατηρητής

Γιώργος Φ. Φροντιστής

Πέτρος Σ. Συντονιστής



Πέμπτη 8/12/2011

Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που συναντήθηκε η ομάδα μας. Το πιο ωραίο πράγμα που συνέβη ήταν όταν όλες μαζί προσπαθήσαμε να συνθέσουμε το πρώτο μας κείμενο. Εκείνες τις στιγμές γελάσαμε με την ψυχή μας!! Αν και πρώτη μέρα περάσαμε αξέχαστα!!

Οι Ευλόγησον Πέρδικες

Σήμερα στις 8/12/2011 έγινε η πρώτη συνάντηση του προγράμματός μας. Η αγαπημένη μας στιγμή ήταν όταν διαβάσαμε την ιστορία μας και δεχθήκαμε ένα θερμό χειροκρότημα από τους συμμαθητές μας. Αυτό το συμβάν μας δημιούργησε έντονα συναισθήματα για το έργο μας. Με αυτά τα λόγια θα κλείσουμε αυτή την ημέρα αγαπητό μας ημερολόγιο!

Οι Γαριδούλες

Βιώσαμε ένα αρνητικό συναίσθημα, όταν δεν εισπράξαμε ένα τόσο θερμό χειροκρότημα για την ιστορία μας. Αντίθετα, το διασκεδάσαμε πολύ, όταν όλα τα μέλη των ομάδων μαζευτήκαμε σε κύκλο και εκτελούσαμε τις οδηγίες της καθηγήτριάς μας με τη συνοδεία μουσικής!

Τα Τρομερά Καρπούζια

Αυτό που μας άρεσε περισσότερο στη σημερινή μας συνάντηση ήταν ο κύκλος που κάναμε όλοι και εκτελούσαμε κάποιες εντολές χορεύοντας παράλληλα το τραγούδι του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Μας ενόχλησε λίγο το γεγονός, όταν ενώ προσπαθούσαμε να συγκεντρωθούμε τα μέλη μιας άλλης ομάδας έκαναν θόρυβο και δεν μπορούσαμε για λίγο να συγκεντρωθούμε. Αυτό το σημείο επιθυμούμε να βελτιώσουμε στο μέλλον, ώστε να συνεργαζόμαστε πιο αρμονικά.

Οι Ληστές

Aκροστιχίδα με τα ονόματα των ομάδων και συγγραφή μιας  μικρής ιστορίας

Ό ταν ο Λίο η γαρίδα διέσχισε το ποτάμι συνάντησε τον Τριγωνοψαρούλη.
Ί δρυσαν μαζί του τον ΟΨ (Όμιλος Ψαριών).
Γ αρίδες και ψάρια ζούσαν εκεί αρμονικά.
Α λλά μια μέρα δημιουργήθηκε μια μεγάλη παρεξήγηση που δίχασε τα δύο αυτά διαφορετικά είδη.
Ρ ωτώντας δεξιά και αριστερά για το τι συνέβη το νέο μαθεύτηκε σε όλο τον ύφαλο.
Ι διαίτερα αυτή την παρεξήγηση εκμεταλλεύτηκαν οι πονηροί και επικίνδυνοι καρχαρίες.
Δ υστυχώς, λοιπόν, για τα ψάρια τους συνέβη μια απρόβλεπτη επίθεση.
Ο ι καρχαρίες έκαναν εισβολή στο Βασίλειο των γαρίδων και απήγαγαν τη βασίλισσά τους, Σούζη.
Υ πήρξαν πολλές φήμες για την τύχη της ότι αυτή κατασπαράχθηκε ανελέητα από τον αρχηγό των καρχαριών Σπάικς.
Λ υπήθηκαν όλοι στο Βασίλειο και ιδιαίτερα ο Λίο που αποφάσισε να τη σώσει.
Ε υτυχώς, η επιχείρηση διάσωσης της βασίλισσας ήταν επιτυχής.
Σ το τέλος, όλοι τους υποδέχθηκαν με θερμό χειροκρότημα, αφού προηγουμένως υπογράφηκε η συνθήκη συμφιλίωσης ψαριών και γαρίδων.

Οι γαριδούλες

Από την Α΄ τάξη

Ειρήνη Χ. Συντονίστρια

Σταυριανή Τ. Υπεύθυνη εργασίας

Μαρία Χ. Εμψυχώτρια 

Μαρία Τ. Γραμματέας 

Κρίστι Χ. Παρατηρήτρια 

Αχιλλέας Τ. Φροντιστής

Ακροστιχίδα με τα ονόματα των ομάδων και συγγραφή μιας ιστορίας

Τ α τρομερά καρπούζια πήγαν στο σχολείο των φρούτων
α πό εκείνη την ημέρα τα άλλα φρούτα
τ α κοροϊδευαν γιατί ήταν χοντρά.
Ρ ωτούσαν τη δασκάλα μπανάνα τι να κάνουν με
ό λα τα κακά φρουτο-παιδιά.
Μ ια ημέρα το αχλάδι, το μήλο και το πορτοκάλι
έ ριξαν μια μαύρη μπογιά στα υπόλοιπα φρουτοπαιδιά για να τους κάνουν φάρσα.
Ρ οδοκοκκίνησαν όλοι οι φρουτομαθητές και άρχισαν να γελάνε  ώσπου

ά ρχισαν τα καρπούζια να κλαίνε.
Κ αι ύστερα πέρασαν δύο τσιγγάνοι και πήραν τα θλιμμένα καρπούζια με
α ποτέλεσμα να ετοιμάζονται να τα φάνε.
Ρ άγισε όμως η καρδιά ενός τσιγγάνου, γιατί πραγματικά τα λυπήθηκε και ενώ
π ροσπάθησε να τα σώσει από τους άλλους τσιγγάνους
ό μως αυτοί δεν ακουγαν ούτε λέξη.
Ύ στερα τα καρπούζια κατόρθωσαν και σώθηκαν και επέστρεψαν στο σχολείο.
Ζ ήτω, φώναξαν τα άλλα φρούτα.
Ί σως σε αυτό το σημείο να μας πήρε και ο ύπνος.
Α λλά ποτέ δεν θα ξεχάσουμε αυτό το όνειρο!!!

Τα τρομερά καρπούζια

Από την Α΄ τάξη
Μαρία Φ. Συντονίστρια

Μαριάννα Χ. Συντονίστρια

Γιάννος Χ. Υπεύθυνος  εργασίας

Εβελίνα Τ. Γραμματέας

Νίκος Σ. Εμψυχωτής

Νίκος Σ. Φροντιστής

Μπιάνκα Τ. Παρατηρήτρια

Ακροστιχίδα με τα ονόματα των ομάδων και συγγραφή μιας μικρής ιστορίας

Ό ταν διαβάζαμε την εφημερίδα συνέβη κάτι
Ι διαίτερα απίστευτο. Κάποιοι
Λ ηστές μπήκαν στο εργαστήριο της σοκολάτας χωρίς να τους καταλάβει κανείς και ενώ ο
Η λιος ακόμη δεν είχε δύσει έκλεψαν εκατοντάδες σοκολάτες με αποτέλεσμα να χτυπήσει ο   συναγερμός της επιχείρησης.
Σ τη συνέχεια ο φύλακας  κατάλαβε τι είχε συμβεί και
Τ ότε πήρε αμέσως τηλέφωνο την αστυνομία.
Έ πειτα η αστυνομία έψαχνε να βρει τους ληστές που είχαν κρυφτεί.
Σ το τέλος ακολούθησε κυνηγητό και οι ληστές κατέληξαν στη φυλακή.

Οι Ληστές

Από την Α΄ τάξη

Λουκία Τ. Υπεύθυνη εργασίας 

Ιωάννα Τ. Γραμματέας

Μαρίνα Τ. Εμψυχώτρια 

Βασίλης Τ. Παρατηρητής

Γιώργος Φ. Φροντιστής

Πέτρος Σ. Συντονιστής

Ακροστιχίδα με το όνομα της ομάδας και συγγραφή μιας μικρής ιστορίας

Όταν ξεκίνησε το σχολείο και
ι διαίτερα την ημέρα του αγιασμού
ε ίχαμε όλες τρομερό άγχος
υ πήρξε όμως μια στιγμή
λ αμπερή που θα θυμόμαστε για πάντα.Ήταν
ό που
γ νώρισε
η μια την άλλη
σ ιγά- σιγά μέρα με τη μέρα
ό λες

ν ιώσαμε μια έλξη στην
π ροσπάθεια να γνωρίσει η μια την άλλη.
ε κτός από τις

ρ όδινες στιγμές που περάσαμε
δ ιαπεράσαμε και περιόδους τσακωμών
ι  διαίτερες συγκινητικές
κ αταστάσεις που ζήσαμε ήταν όταν
ε νωθήκαμε ξανά μεταξύ μας.
Σ ας αγαπάμε όλους!!!

Oι ευλόγησον πέρδικες

Από τη Β΄ τάξη

Άννα Τ. Συντονίστρια

Κωνσταντίνα Π.  Υπεύθυνη εργασίας

Μαρία Φ. Γραμματέας

Παρατηρήτριες: Άννα Χ., Γεωργιάννα Τ.

Βασιλική Σ.  Φροντιστής

Αντωνία Τ. Εμψυχώτρια

O Mαρκοβάλντο σε μια φανταστική ιστορία με τη γραφίδα των μαθητών...

Ξαφνικά, ο Μαρκοβάλντο άκουσε ένα υπέροχο κελάιδισμα,ο ήχος αντηχούσε τόσο όμορφα στο αφτί του, που ήθελε να δει επειγόντως από πού προερχόταν. Ο ήχος τον οδήγησε σε ένα μικρό και γαλήνιο ξέφωτο, που οι ηλιαχτίδες του ήλιου  φώτιζαν την απέραντη ομορφιά του. Εκεί υπήρχε μια μικρή ιτιά και ένα ποτάμι κυλούσε δίπλα της. Παντού δέντρα και φωλιές πουλιών!! Το ποτάμι ήταν τόσο καθαρό που μπορούσες να δεις τον πάτο του. Ήταν αυτός ο τόπος για τον Μαρκοβάλντο μια όαση. Ξαφνικά, έβγαλε από την τσάντα του την πετονιά και το καλάμι του ψαρέματος. Για όλη την εβδομάδα πριν πάει στη δουλειά ψάρευε στο αγαπημένο του ξέφωτο. Πήγαινε κάθε μέρα στο συγκεκριμένο μέρος. Ξαφνικά, ένα Σάββατο, που πήγε να ψαρέψει, παρατήρησε μια ταμπέλα που έλεγε "προσεχώς ανέγερση χημικού εργοστασίου". Εκείνη την ώρα ένιωσε θλίψη αλλά και οργή. Έπρεπε κάτι να κάνει, προκειμένου να σώσει τον μικρό επίγειο παράδεισό του. Μια διαμαρτυρία, που θα έκανε μόνος του, δε θα ωφελούσε σε τίποτα, σκέφτηκε. Μια ιδέα του ήλθε σαν κεραυνός!! Έπρεπε οπωσδήποτε να πείσει τους κατοίκους της πόλης να κινητοποιηθούν, προκειμένου να σώσουν αυτό το μέρος, που αποτελούσε ένα φυσικό βιότοπο για την πόλη τους. Χωρίς να χάσει, λοιπόν, καιρό πήρε το δρόμο του γυρισμού. Κάλεσε όλους τους πολίτες της πόλης μέσω ενός μεγαφώνου σε κινητοποιήσεις. Τελικά, τα κατάφερε. Οι πολίτες κινητοποιήθηκαν και όλοι μαζί ενωμένοι κατάφεραν να σώσουν το μικρό επίγειο παράδεισο!!!

ΜΑΡΙΑ Χ. ΤΜΗΜΑ Α5

Όλη η πόλη δική του, από τις ιστορίες του Μαρκοβάλντο

Η συνέχεια της ιστορίας από τους μαθητές…

Τότε, λοιπόν, ο Μαρκοβάλντο έκανε τα αδύνατα δυνατά για να ξαναγεμίσει η πόλη με ανθρώπους και αυτοκίνητα. Ήθελε να δει την πόλη γεμάτη με χαρούμενους ανθρώπους, με τα παιδιά να παίζουν χαρούμενα, με τα λουλούδια στους κάμπους ανθισμένα. Γενικά, ήθελε την πόλη να λάμπει από ευτυχισμένα πρόσωπα! Αυτό και έγινε!! Η πόλη αγαπήθηκε ξανά από τους ανθρώπους και τότε ο Μαρκοβάλντο δεν μπορούσε να πηγαίνει ζίγκ-ζάγκ στους δρόμους ούτε και να περνάει με κόκκινο. Γι΄αυτόν κάτι τέτοιο δεν είχε πλέον σημασία. Σημασία είχε που έβλεπε και πάλι την πόλη ζωντανή και τους ανθρώπους αγαπημένους. Και από την όλη περιπέτειά του βγήκε και κάτι καλό. Επιτέλους έκανε μια ταινία που τόσο ονειρευόταν με πρωταγωνιστή τον ίδιο και εκείνη τη σταρ του σινεμά και όλα γι΄αυτόν πήγαιναν από εδώ και στο εξής ρολόι. Ο Μαρκοβάλντο τώρα έλαμπε από τη χαρά του, που όλα πήγαιναν όπως στα τρελά-τρελά όνειρά του.

ΙΩΑΝΝΑ Τ. ΤΜΗΜΑ Α5

Από τις ιστορίες του Μαρκοβάλντο, Όλη η πόλη δική του

Για έντεκα μήνες το χρόνο οι κάτοικοι αγαπούσαν την πόλη τους. Όμως τον Αύγουστο άλλαζαν τα συναισθήματά τους απέναντι σ΄αυτήν και ήθελαν να φύγουν με όποιον τρόπο μπορούσαν. Ο μόνος κάτοικος που έμεινε και απολάμβανε την ήσυχη πόλη ήταν ο Μαρκοβάλντο. Επιτέλους μπορούσε να έκανε ό,τι ήθελε. Να περπατάει στη μέση του δρόμου, να περνάει με κόκκινο τα φανάρια και να φαντάζεται ότι βρίσκεται στη φύση. Παρασυρμένος από τις σκέψεις του δεν πρόσεξε το αυτοκίνητο που ερχόταν καταπάνω του. Απ΄αυτό κατέβηκε μια ομάδα νεαρών που θέλησε να του πάρει συνέντευξη, μια και ήταν ο μοναδικός κάτοικος που έμεινε στην πόλη την ημέρα του δεκαπενταύγουστου. Αμέσως μετά οι κάμερες στράφηκαν προς μια σταρ του σινεμά. Τότε ο Μαρκοβάλντο συνειδητοποίησε ότι η πόλη που είχε ονειρευτεί είχε πλέον χαθεί και τη θέση της είχε πάρει η καθημερινή πόλη. Μετά απ΄όλα αυτά πήρε την απόφαση μαζί με την οικογένειά του να ζήσει στο χωριό κοντά στη φύση.

Η συνέχεια της ιστορίας με τη γραφίδα των μαθητών

Γυρνώντας στο σπίτι μετά τη δουλειά ο Μαρκοβάλντο κατέλαβε ότι είχε κουραστεί με την ψυχρή καθημερινότητα της γκρίζας και πολύβουης πόλης. Όταν έφθασε στο σπίτι, συζήτησε με την οικογένειά του και πήρε μια μεγάλη απόφαση Να γυρίσει στο χωριό του κοντά στη φύση που τόσο του είχε λείψει!!

ΜΑΡΙΑΝΝΑ Χ. ΤΜΗΜΑ Α5

Από τις ιστορίες του Μαρκοβάλντο, Το κατσαρολάκι

Kάποτε ήταν μια οικογένεια φτωχή που είχε μόνο ένα κατσαρολάκι για να φτιάχνει το φαγητό της. Ο Μαρκοβάλντο, ο αρχηγός της οικογένειας, ήταν μονίμως απογοητευμένος γιατί καθημερινά περίμενε το ίδιο και το ίδιο φαγητό. Επιπλέον, είχε να αντιμετωπίσει και τη γκρίνια της γυναίκας του για τη φτώχεια τους. Γι΄αυτό το λόγο πολλές φορές έπαιρνε το κατσαρολάκι και γυρνούσε με το φαγητό στους δρόμους. Μια μέρα αντάλλαξε το φαγητό του με το φαγητό ενός παιδιού που είχε τηγανισμένα μυαλά, αντιμετώπισε όμως την οργισμένη γκουβερνάντα του μικρού παιδιού…

Η συνέχεια της ιστορίας με τη γραφίδα των μαθητών…

Όταν ο Μαρκοβάλντο έφθασε στη δουλειά, ο προϊστάμενός του τον κάλεσε στο γραφείο της διεύθυνσης. Εκεί τον περίμεναν ευχάριστα νέα. Ο διευθυντής του ανακοίνωσε πως για την καλή του συμπεριφορά, θα΄παιρνε προαγωγή μαζί και αύξηση. Ανακοίνωσε λοιπόν το νέο στη γυναίκα του, η οποία και χάρηκε πολύ. Επιτέλους θα σταματούσαν οι γκρίνιες της για τα χρέη και την άθλια ζωή τους. Τώρα πια θα μπορούσε να ευχαριστιέται το φαγητό του στο τραπέζι χωρίς καβγά και μουρμούρα. Έτσι δε θα χρειαζόταν να παίρνει το κατσαρολάκι του και να τριγυρνάει στους δρόμους για να φάει με την ησυχία του. Την επομένη ημέρα είπε στη γυναίκα του να φτιάξει μυαλά τηγανητά! Μόλις γύρισε από τη δουλειά του απόλαυσε ένα ωραίο γεύμα μετά από πολύ καιρό!!!

ΝΙΚΟΣ Σ. ΤΜΗΜΑ Α5

Aπό τις ιστορίες του Μαρκοβάλντο, η συνέχεια της ιστορίας...

Ο Μαρκοβάλντο πήγε λοιπόν κοντά του και με θάρρος είπε στο φύλακα:

-Μα πώς είναι δυνατόν να μολύνουν ένα τόσο ωραίο ποτάμι!! Σε λίγο δε θα ζει κανένα ψάρι σ΄αυτά τα χρωματισμένα νερά.

-Κανείς δεν σκέφτεται τα ψάρια παρά μόνο το κέρδος και το συμφέρον, απάντησε ο φύλακας.

-Αυτό πρέπει να σταματήσει, είπε ο Μαρκοβάλντο. Και αν δεν διαμαρτυρηθούμε όλοι εμείς δε θα σταματήσει ποτέ.

Τότε ο Μαρκοβάλντο και ο φύλακας πήγαν στην πόλη, μάζεψαν όσο πιο πολύ κόσμο μπορούσαν και συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί έξω από το εργοστάσιο χρωμάτων. Εκεί πραγματοποίησαν μια μεγάλη διαμαρτυρία για τη μόλυνση που προκαλεί το εργοστάσιο στα νερά του ποταμού.

Όλο και πιο πολύ κόσμος συγκεντρώθηκε και κατάφεραν με αυτό τον τρόπο να κλείσουν το εργοστάσιο και να σώσουν τα ψάρια του ποταμού.

ΣΤΑΥΡΙΑΝΗ Τ. ΤΜΗΜΑ Α5

Aπό τις ιστορίες του Μαρκοβάλντο, Το κατσαρολάκι. Η συνέχεια της ιστορίας...

Στη δουλειά του και μετά στο σπίτι του ο Μαρκοβάλντο δε σκεφτόταν τίποτα άλλο παρά τα μυαλά τα τηγανητά που είχε φάει προηγουμένως. Ζήτησε ένα βιβλίο μαγειρικής, όπου βρήκε τη συνταγή. Έτσι άρχισε να φτιάχνει το φαγητό. Όταν το τελείωσε, το δοκίμασε. Ήταν τα πιο ωραία τηγανητά μυαλά που είχε φάει ποτέ του. Μια μέρα συνάντησε έναν παλιό του φίλο, που μόλις είχε ανοίξει ένα εστιατόριο και τον ρώτησε αν ξέρει κανένα καλό μάγειρα. Ο Μαρκοβάλντο σκέφτηκε για λίγο, αλλά τελικά πρότεινε τον εαυτό του. Ο φίλος του δοκίμασε τα φαγητά του και τα βρήκε έξοχα στη γεύση. Έτσι τον προσέλαβε και όλοι οι πελάτες ήταν ευχαριστημένοι με τις γεύσεις που ετοίμαζε για το εστιατόριο. Ο Μαρκοβάλντο έγινε πλούσιος από το επάγγελμα του μάστερ σεφ αλλά ποτέ δεν άλλαξε το χαρακτήρα του.

ΜΑΡΙΑ Φ. ΤΜΗΜΑ Α5

Aπό τις ιστορίες του Μαρκοβάλντο, Το ταξίδι με τις αγελάδες...

Μια από τις νύκτες του καλοκαιριού ο Μαρκοβάλντο αφουγκραζόταν τους θορύβους της πόλης, όπως αυτοί διαδραματίζονται μέσα στη σιγαλιά μέχρι την αυγή. Ενώ ξεκουραζόταν άκουσε και είδε ένα κοπάδι από αγελάδες, που διέσχιζαν το δρόμο, ψάχνοντας θερινές βοσκές. Ο Μικελίνο, ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, ακολούθησε ενθουσιασμένος το κοπάδι. Η οικογένεια αναστατώθηκε με την απουσία του και άρχισε να τον ψάχνει. Ο Μικελίνο επέστρεψε κάποια στιγμή αμέριμνος και ανεβασμένος σε μια αγελάδα.

Η συνέχεια της ιστορίας με τη γραφίδα των μαθητών…

Οι δικοί του τον πήραν στα χέρια, τον κατέβασαν, τον αγκάλιασαν και τον φίλησαν. Ο ίδιος στεκόταν με το στόμα ανοικτό.

-Πώς είσαι; Πέρασες καλά;

-Ε…ναι, πολύ ωραία.

-Δεν επιθύμησες το σπίτι σου;

-Όχι ενθουσιάστηκα με τη ζωή κοντά στο βουνό στη φύση, μακριά από τους θορύβους και τη φασαρία των αυτοκινήτων, την ηχορύπανση και τις τεράστιες πολυκατοικίες. Εκεί το μόνο που ακούει κανείς είναι το θρόισμα των φύλλων, τον ήχο από τα κουδούνια των ζώων, τα γάργαρα νερά από τα ρυάκια που διασχίζουν το βουνό και τον απαλό ήχο από το πρωινό αεράκι.. Μέσα στο πρόγραμμα της ημέρας δεν έλειπε το άρμεγμα του κοπαδιού των αγελάδων και η περιποίησή τους…

Ο Μικελίνο εν τω μεταξύ συνέχιζε να εξιστορεί τον τρόπο ζωής του στο βουνό, προσπαθώντας να πείσει και τα άλλα μέλη της οικογένειάς τους να τον ακολουθήσουν στη φυγή του από την πόλη.

ΕΙΡΗΝΗ Χ. TMHMA A5

Από τις ιστορίες του Μαρκοβάλντο. Το ταξίδι με τις αγελάδες. Ένα διαφορετικό τέλος της ιστορίας από τους μαθητές...

-Γιόκα μου, πώς τα πέρασες στο βουνό με τις αγελάδες;

-Μια χαρά, μόνο που άρμεγα τις αγελάδες για να πιω φρέσκο γάλα και να φάω κάτι, εφόσον δεν είχα το σπιτικό φαγητό της μαμάς, αλλά τα έβγαζα πέρα μόνος μου.

-Δεν πήγαινες στα λιβάδια, εκεί που βόσκουν τα ζώα;

-Πήγαινα συχνά. Οι αγελάδες το μόνο που έκαναν ήταν να τρώνε το φαγητό τους και να μασουλούν συνέχεια και πού που μου έδιναν και μια κλωτσιά, όταν τις άρμεγα. Το μόνο που μου έλειπε ήταν το ζεστό μου κρεβατάκι. Ευτυχώς, που βρήκα το δρόμο και γύρισα στο σπιτάκι μου. Είναι ώρα όμως να πάω για ύπνο με τα τόσα που πέρασα.

ΜAΡΙΑ Τ. TMHMA A5

Aπό τις ιστορίες του Μαρκοβάλντο. Ένα διαφορετικό τέλος της ιστορίας από τους μαθητές...

Όταν ήλθε η ώρα να φύγει, η τσάντα του ήταν γεμάτη. έψαξε να βρει ένα μονοπάτι για ν΄ανηφορίσει την όχθη. Έι εσεείς! Σε μια κλίση της όχθης ανάμεσα στις λεύκες στεκόταν ένας τύπος με πηλίκιο αγροφύλακα και τον κοιτούσε βλοσυρός.

Εγώ; Τι έγινε; έκανε ο Μαρκοβάλντο με το προαίσθημα ότι κάτι άγνωστο απειλούσε τις πέστροφές του. Ο φύλακας του είπες αν τα ψάρεψε από κει τα  ψάρια να τα πετάξει αμέσως, γιατί υπάρχει εκεί κοντά ένα εργοστάσιο και τα νερά είναι μολυσμένα. Αυτός δεν τον πίστεψε. "Λες ψέματα, είναι προφανές ότι τα θες για τον εαυτό σου!" "Τότε πάρε αυτό το χαρτάκι, που λέγεται πρόστιμο, αν δεν με πιστεύεις". Ο Μαρκοβάλντο έφυγε θυμωμένος με το πρόστιμο και τα ψάρια. Τελικά, βρέθηκε ξανά στο νοσοκομείο -μετά τα μανιτάρια- και σκεφτόταν τα λόγια του φύλακα. Τέλος πάντων, όταν πήγε να πληρώσει το πρόστιμο, πέρασε από εκείνο το εργοστάσιο και το μετάνιωσε πικρά...

ΛΟΥΚΙΑ Τ. TMHMA A5