Aπό τις ιστορίες του Μαρκοβάλντο. Ένα διαφορετικό τέλος της ιστορίας από τους μαθητές...

Όταν ήλθε η ώρα να φύγει, η τσάντα του ήταν γεμάτη. έψαξε να βρει ένα μονοπάτι για ν΄ανηφορίσει την όχθη. Έι εσεείς! Σε μια κλίση της όχθης ανάμεσα στις λεύκες στεκόταν ένας τύπος με πηλίκιο αγροφύλακα και τον κοιτούσε βλοσυρός.

Εγώ; Τι έγινε; έκανε ο Μαρκοβάλντο με το προαίσθημα ότι κάτι άγνωστο απειλούσε τις πέστροφές του. Ο φύλακας του είπες αν τα ψάρεψε από κει τα  ψάρια να τα πετάξει αμέσως, γιατί υπάρχει εκεί κοντά ένα εργοστάσιο και τα νερά είναι μολυσμένα. Αυτός δεν τον πίστεψε. "Λες ψέματα, είναι προφανές ότι τα θες για τον εαυτό σου!" "Τότε πάρε αυτό το χαρτάκι, που λέγεται πρόστιμο, αν δεν με πιστεύεις". Ο Μαρκοβάλντο έφυγε θυμωμένος με το πρόστιμο και τα ψάρια. Τελικά, βρέθηκε ξανά στο νοσοκομείο -μετά τα μανιτάρια- και σκεφτόταν τα λόγια του φύλακα. Τέλος πάντων, όταν πήγε να πληρώσει το πρόστιμο, πέρασε από εκείνο το εργοστάσιο και το μετάνιωσε πικρά...

ΛΟΥΚΙΑ Τ. TMHMA A5