Η κριτική του μυθιστορήματος του Luis Sepulveda, Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ένα γλάρο να πετάει

«Ανθρωπιστικό, ευγενικό, συγκινητικό μα και ευφρόσυ-νο, το παραμύθι του πασίγνωστου Χιλιανού συγγραφέα που έταξε τη ζωή του σε διαρκή αντίσταση, μπορεί να διαβαστεί από μεγάλους και μικρούς και από όλους όσοι αγρυπνούν πάνω από τη φλόγα που φωτίζει δρόμους ζωής και "προπαντός" δρόμους καρδιάς. Ή από όσους ανήσυχοι αναζητούν τη δική τους πηγή φωτός. Μα και από τον καθένα που λαχταρά την απόλαυση των ωραίων κειμένων.»Ελένη Σαραντίτη, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

«Το παραμύθι αποπνέει μια καλοσύνη. Η αποδοχή του διαφορετικού, η τήρηση των υποσχέσεων και η αφοσί-ωση σε αγαπημένα πρόσωπα είναι οι θεματικοί άξονες της αφήγησης.»Λώρη Κέζα, ΤΟ ΒΗΜΑ

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Πριν από δέκα και πλέον χρόνια ο Λουίς Σεπούλβεδα έζησε σε ένα ψαροχώρι στην Ιεράπετρα. Το πρώτο πράγμα που έκανε μόλις έφτασε στην Κρήτη ήταν να επισκεφθεί τον τάφο του Καζαντζάκη όπου έκλαψε από τη συγκίνηση. Έτσι δεν είναι τυχαίο που ο ήρωας του τελευταίου παραμυθιού του λέγεται Ζορμπάς. Τίτλος του βιβλίου είναι «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει» και ο Ζορμπάς δεν είναι άλλος από τον γάτο «που ήταν μαύρος και πελώριος και χοντρός». Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι ο καλός αυτός γάτος, που αναλαμβάνει τη φροντίδα ενός νεογέννητου γλάρου, είναι ένας γάτος από το Αμβούργο. Και τον ίδιο τον Σεπούλβεδα τον είχαν φροντίσει φίλοι του από το Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας του Αμβούργου το '77, όταν ήταν έγκλειστος στις φυλακές Τεμούκο της Χιλής, καταδικασμένος σε 28 χρόνια φυλάκισης με την κατηγορία της προδοσίας. Η παραμονή «οε αυτή τη χώρα των πάντων και του κανενός» - όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Patagonia Express» - τελικά διήρκεσε 942 ημέρες. Η Διεθνής Αμνηστία κατάφερε να τον αποφυλακίσει αλλά η εξορία ήταν αναπόφευκτη. Ο «παραμυθάς», όπως χαρακτηρίζει τον εαυτό του ο Λουίς Σεπούλβεδα, ξαναπήγε στην πατρίδα του το '89, όταν έπεσε η δικτατορία του Πινοσέτ.Ο Λουίς Σεπούλβεδα δεν έχει πατρίδα. Του ταιριάζει το σύνθημα που γράφεται με σπρέι στους τοίχους «Πατρίδα μας η Γη». Γαλουχημένος με τις απόψεις του παππού του, ο οποίος είχε ιδρύσει την Αναρχική Ιβηρική Ομοσπονδία και συμμετείχε στην οργάνωση των πρώτων αναρχικών συλλόγων της Λατινικής Αμερικής, ο Σεπούλβεδα νιώθει πως η υφήλιος δεν έχει σύνορα. Ζει μόνιμα οτην Ευρώπη αλλά η μονιμότητα αυτή περιλαμβάνει πολλές μακροχρόνιες μετακινήσεις.

 Περισσότερα στον παρακάτω ιστότοπο http://www.operabooks.gr/contents/press.php?press_id=5